Autoriteit, Liefde en Overgave

Samenvatting

Als we ter wereld komen uit onze biologische moeder zijn we vol van bewondering. De moeder is de Moeder van Alle Moeders, er bestaat geen betere moeder dan de ene moeder die ruikt, aanvoelt en klinkt als je eigen moeder. Het is zelfs genetisch geprogrammeerd dat een baby zijn moeder herkent als De Moeder. De moeder biedt melk en veiligheid, ze helpt zo gauw er een traantje van ongenoegen is. Ietwat later in het leven van de baby is er een enorme nieuwe kracht: de Vader, een andere persoon die zelfs nog sterker en indrukwekkender is dan mammie die ook wel eens huilt. Vader maakt alles, doet alles en - traditioneel - zorgt voor het feitelijke verdedigen en materieel verschaffen. In plaats van verdrietig te worden wordt hij boos. Vader vormt het grote voorbeeld hoe je sterk moet zijn. Het kind groeit op met het volste vertrouwen in deze twee personen als een tweevoudige manifestatie van de Allerhoogste Persoon. Bij aanvang van zijn leven is het kind geheel vrij, het is niet verplicht ook maar iets te doen, het hoeft niet te helpen of te werken, het hoeft niet te praten of te gehoorzamen, eenvoudig omdat het er niet toe in staat is. Maar de opvoeding begint al gauw. Kleine frustraties geven aanleiding tot dikke tranen die echter snel afnemen. Het leert om te gaan met frustratie en is bereid veel training te aanvaarden, zolang er maar van het kind wordt gehouden en het beloond wordt omdat het lief is en gehoorzaam, beleefd en intelligent. Maar het kind onthoudt simpelweg de hemel waar het mee begon en is er nu blij mee dat het ergens toe in staat is en een beetje onafhankelijkheid heeft verworven. Ja, waarom zou het niet zijn zoals pappie en mammie, met poppen en ander speelgoed. Ik ook! En nog steeds zijn de ouders voor het kind boven alle twijfel verheven. Geleidelijk aan leert het dat er andere kinderen en andere ouders bestaan, maar dat je eigen mammie en pappie nog steeds de beste zijn.
De persoon die aldus naar behoren beschermd wordt opgevoed, met basisvertrouwen, zal deze kinderhemel de rest van zijn leven onthouden. Als het basisvertrouwen werd geschonden en vernietigd vanwege slecht ouderschap vóórdat men enige zelfstandigheid ontwikkelt, kan men als een persoon voor de rest van zijn leven schade hebben opgelopen en mogelijkerwijs er grote moeite mee hebben intieme betrekkingen gebaseerd op liefde en vertrouwen op te bouwen. Ouders die in moeilijkheden verkeren wordt soms gecompenseerd door liefdevolle grootouders of andere plaatsvervangende zorgdragers om fundamentele schade te voorkomen. Als alles goed gaat zal de persoon, voor de rest van zijn leven, uitkijken naar deze primaire liefde die hij van zijn (pleeg)ouders ontving en zoeken en experimenteren in relaties met anderen totdat die basiszekerheid is hervonden, of zelfs is verbeterd min of meer. 'Mijn eerste levensdoel....' Natuurlijk, kan de kinderhemel niet zo eenvoudig of reëel door de volwassene worden herwonnen die zijn verantwoordelijkheid moet nemen, die moet werken en zich moet onderwerpen aan instructies van verschillende autoriteiten die combineren tot een maatschappelijke orde, een systeem van controle, dat veel onverschilliger en onpersoonlijker is dan de ouders waren. En zo moet men dan de last van een materieel leven dragen vol frustraties, ineenstortingen van volwassen gedrag en persoonlijke en relationele crises. Maar de hoop houdt aan een ideale positie te vinden waarin men verzorgd wordt alsof men een kind is.
Sommigen dromen ervan het geld te hebben om alle zorg, zorgdragers en goederen te kopen die iedere wens vervullen die men maar kan hebben. Sommigen dromen van een echtgenoot of een echtgenote die voor je zal zorgen als een vader of moeder. Sommigen dromen van een gezelschap van mensen die zich gedragen als een familie en je beschermen tegen alle mogelijke kwaden. En anderen dromen ervan de grote gebieder te zijn die eenvoudig moet worden gehoorzaamd, beschermd in ieder opzicht zoals dat met de kleine baby het geval was bij de minste schreeuw van beschuldiging van verwaarlozing. Maar het volwassen leven is onverbiddelijk. Om geld te verwerven moet men van dienst zijn en dus zorg dragen voor anderen. Dat is een last tegengesteld aan de doelstelling van de kinderdroom. De echtgenote kan erachter komen dat haar man meer als regel dan bij uitzondering aan andere vrouwen denkt. Het gezelschap van mensen van deze of gene vereniging waar men vertrouwen in stelt kan blijken dermate strenge regels voor het handhaven van het groepsbelang te hebben dat er geen verschil bestaat - of er zelfs een negatieve uitkomst is - tussen die last en de last van het moeten zorgen voor jezelf. Voor- en nadelen vallen tegen elkaar weg met de groep, of erger nog, het gezelschap kan ten koste gaan van andere levende wezens en mensen zoals jijzelf, met een valse elitaire filosofie. En zo kan men dan, ook op deze manier, enkel op basis van intelligentie, zijn geloof in en motivatie voor zogenaamde veilige gezelschappen verliezen. Als men ten slotte een machtspositie in de samenleving probeert te bereiken blijkt dat een dermate gevaarlijke hobby te zijn, die zoveel jaloezie en negatieve reacties uitlokt, dat men er blij mee mag zijn aan zo een misvatting van materieel geregeld geluk te ontsnappen, zonder dat men in de gevangenis belandt, op het kerkhof, in een inrichting of in het ziekenhuis. Maar nog steeds blijft de herinnering van de hemel van de kindertijd hangen en motiveert die je om te blijven zoeken. Waar moet men dan de liefde zoeken, als zoveel opties uitgeput lijken te zijn met menig een lidteken in het hart?

Autoriteiten kunnen verschillen in hun strategieën, maar ze lijken veel op de ouders die ook niet zo veel zouden toestaan. In feite vormen ze helemaal niet zo'n grote bedreiging, mits men achting heeft voor de grenzen die ze hebben getrokken. Men herkent in hen enkele van de voorwaarden uit de kindertijd. Vadertje staat en de burgers de kinderen. De staat en het daarbij behorende heersende gezag zullen zichzelf niet oneindig opdringen, gegeven een ontwikkelde beschaving. Men leert het om de volwassen optie van zelfbeschikking en vrijheid te waarderen en is altijd bereid tot enige actie ten gunste van minder - of ten minste tegen verdere - opleggingen door welke autoriteit ook. De ruimte die samenlevingen bieden is er voor je emancipatie en om je eigen gezag te ontwikkelen. Op misbruik van je volwassen vrijheid staan sancties, soms van de kant van mysterieuze levenskrachten zo lijkt het, maar met het nemen van je verantwoordelijkheid verdwijnt die indruk spoedig. Aldus kan men welvarend worden door hard te werken, door zelf een gezin te stichten en aldus een gezaghebbende opvoeder van kinderen te worden, door een vereniging op te richten naar eigen snit, of door een zeggenschap buiten de controle van anderen om te ontwikkelen die niettemin van nut is in de samenleving zonder schade aan te richten. De wet is nauw vervlochten tot een netwerk van formele institutionele controle om ieder gekozen pad veilig te stellen. Niettemin kan de kinderdroom van geluk niet op die manier worden teruggewonnen. Die droom was toch al volkomen zelfzuchtig. Dat soort egoïsme kan toch niet bestaan, is het wel? Dat is niet volwassen.
We weten van onze voorgaande inspiraties dat er een hoger soort van geluk bestaat, dat het daar eigenlijk om gaat. Al het materiële geluk wordt beheerst door een formule van materiële beheersing. Waar men ook achter het geld aanzit, de familie voorstaat, de vereniging of de macht, het is allemaal een materieel spel. En spelletjes worden nu eenmaal regelmatig verloren. Je kan niet altijd je zin krijgen. En zo is ellende dan onvermijdelijk. In de materiële wereld is niets permanent. Geld raakt men kwijt, families lijden schipbreuk, verenigingen falen te ondersteunen en macht is de illusie van het gebrek eraan. De andere helft van het bestaan ontbreekt eraan. Men mist het geestelijk leven waar je hemel niet zo materieel is, maar slechts een geslaagde meditatie met een gevoel van bevrijding en hemels geluk. Meditatie vereist geen rijkdom, gehechtheid, veel vrienden, of veel bedienden ten dienste van degene van volmaakte beheersing die men zelf niet moet en ook niet kan zijn. De macht van het mediteren is belangrijker, het vermogen de geest de beheersen ter wille van de vrede alsook de maag ter wille van de gezondheid. Ware macht is de macht van de eigen zinsbeheersing zonder dat men er zichzelf - en anderen - schade mee berokkent als een gehoorzame dienaar van de bovenzinnelijke bedoeling.

In het mediteren realiseert men zich dat alle gezag een projectie vormt van de dienst aan de Gelukzalige Goed Geïnformeerde Persoon die men zelf niet in materiële zin is. Maar vanbinnen, binnenin jezelf, kan Zijn kwaliteit worden gekoesterd. Het feitelijk in jezelf ontdekken van die kwaliteit en dat deze kwaliteit zich niet zo makkelijk laat vertalen in handelingen, vormt de grote omslag in je leven. Dit is de weelde, de bovenzinnelijke weelde, die men nodig heeft, dit is het eigenlijke samenzijn waar men behoefte aan heeft, dit is de vervulling van je dromen en de controle die je moet respecteren om integer te zijn. Dit is wat iedereen nodig heeft. Dit is hoe je een betere wereld tot stand brengt. Dit is waar je, in jezelf, de Persoon Van Je Dromen herkent die vanaf je vroegste kinderjaren aanwezig was. Maar het probleem is, nog steeds, hoe je stabiel moet zijn met die Persoon van Alle Kwaliteit. Men kan boeken lezen maar dan mist men de ervaring van zijn eigen wijsheid. Men kan mediteren, maar moet dan nog altijd terugkeren naar de oude materiële routines met hun schaduwzijde. Men kan zich in zekere zin vervuld voelen, maar nog steeds eenzaam zijn met het missen van de anderen en men kan van volledige zinsbeheersing zijn, maar er niet toe in staat zijn om die in de liefde te delen. Verlangen houdt dus niet op met meditatie, ook al stijgt men dan op naar een hoger niveau van zelfverwerkelijking.
Meteen volgend op deze realisaties echter, weet men ook dat men, met het volgen van deze weg, deel uitmaakt van een proces, niet enkel een materieel proces, maar ook een collectief proces van meer en meer, allemaal samen, stabiel worden met deze Overal Aanwezige Persoon, op deze planeet en misschien zelfs op andere planeten... Die Beste van Alle personen wil je dan van dienst zijn en niets anders. Een dergelijke focus is wat je nodig hebt. Die Persoon is het voorwerp van de liefde waar al de anderen, van ouders tot echtgenoten, van vrienden tot rivalen, uit het zicht verdwenen. Maar inderdaad, sprekend van een proces, zijn er in een proces stadia die men kan benoemen en die men kan verwerven als hogere en hogere vormen van liefde voor de Persoon van de Gelukzaligheid.

In de filognosie spreken we van vijf soorten van liefde die men kan herkennen in zijn eigen levensgeschiedenis. Ten eerste is er de neutrale soort van liefde. Men ontdekt de liefde van de vrede, kalm en rustig in je meditatie. In een keuzeloos bewustzijn nergens meer toe verplicht, raakt men verlost van alle ellende. Het vormt een eerste contrast van geluk dat bij nadere beschouwing bestaat uit simpel de afwezigheid van ellende. Als men eenmaal de smaak te pakken heeft van dit meditatieresultaat, zal men het nooit meer willen opgeven. En net zoals men is met zijn ouders als kind, is men zelfs bereid om offers te brengen om deze staat van vrede telkens weer opnieuw te herwinnen, want die voedt je met een onzichtbare soort van nectar die je gehele psyche en lichaam lijkt te voeden. Zoals in vruchtbare bodem allerlei soorten planten kunnen floreren, lijken daarin allerlei soorten kwaliteiten op te bloeien, zelfs die waar je niet om vroeg. Het vormt een natuurlijke stralende schoonheid die volkomen onafhankelijk is van de materiële buitenwereld.
Het volgende stadium of de volgende vorm van liefde wordt gevonden in het verlangen die heilige bedoeling van de vrede van dienst te zijn. Die draagt een mystiek gezag dat tot handelingen aanzet op een manier zoals men die nog nooit eerder heeft ervaren. Iedere gedachte krijgt een gouden randje, iedere blik verkrijgt de schoonheid van een kunstwerk en iedere geur de aantrekking van een volledig opgaan. De focus van je aandacht verschuift van de geest naar het hart, omdat daar allerduidelijkst de harmonie wordt gevoeld, als betrof het een muziekstuk gecomponeerd door engelen. Deze gevoelens vormen de grote motiverende kracht die je benen doet bewegen uit liefde voor de dienst in het volgen van alles wat het doel van de gevonden verlichting ten dienst staat. De kwaliteiten zorgen ervoor dat je hindernissen neemt die je voorheen nooit nam. Frustraties brengen niet langer de oude lading woede met zich mee. Men is geduldiger en relaxter, opener en aandachtiger. En hoe meer men de bedoeling dient, hoe sterker de liefde wordt. Natuurlijk is er zo af en toe enige verwarring in het omgaan met materiële zaken. Maar de bedoeling vormt een reinigende kracht die alles goed maakt. Zelfs persoonlijke fouten, vergissingen, missers, waanvoorstellingen en zo meer, kunnen onder ogen worden gezien en makkelijker worden afgehandeld.
Het gevoel van gezag en de bewondering die men voelde in het begin, met het realiseren van de Persoon van de Vrede vanbinnen, verandert dan. Het is totaal niet het moralisme en de oplegging waar je altijd bang voor was zoals je bang was voor de soms boze vader of de incidenteel bestraffende moeder die je opvoedden. Deze Hemelse Vader en Moeder-in-één is anders. Deze persoon is onderhoudend, grappig, gevat en meer. Alles valt op zijn plaats als deze intelligentie wordt gevonden. Angsten verdampen, alleen zijn kan nu aangenaam wezen, en conditioneringen die je naar beneden haalden verdwijnen. Slechte gewoonten verliezen hun aantrekkingskracht, want nu heb je de liefde van een echte vriend in de geest gevonden, iemand met begrip voor de moeilijkheden en onvolkomenheden van een materieel leven en die de beste oplossing weet. Je wilt erover zingen, je wilt het delen met anderen, je wilt koken voor de Persoon van Alle Goede Smaak, dansen met de Persoon van Volmaakte Harmonie en creatief zijn met de Persoon van Alle Vindingen. Je vindt ware vriendschap en je zoekt zelfs Hem van de Perfectie in anderen, met het wegkijken van hun zwakheden, met vreugde over hun talenten, kracht en interessen. Aldus ontwikkelt je gezelschap.
Het vierde stadium van houden van de Grootste Persoon van Allen, de ware Pappie en Mammie-in-Eén, is het verlangen te mogen zorgen voor die Persoon van het Allerhoogste Belang als betrof het een kind van jezelf. Nu wil je graag een liefhebbende ouder zijn, en Hem ook aanwezig hebben in de materiële wereld en Hem een gedaante of plaats toekennen in de concrete wereld. Je ontwikkelt een liefde voor zorgdragen die ver reikt voorbij de liefde die je al vond om de bedoeling van de Persoon te dienen. Nu moet het huis geschikt zijn, het voedsel zuiver zijn, moet het tijdschema natuurlijk zijn, moeten de kleren getuigen van het gevoel; alles moet stralen met regelmaat en orde zoals de Persoon Die de Zon en de Maan is, want als een vriend van meer van zulke vrienden, vormt het ego geen hindernis meer. Deze liefde omvat je hele leven en wil de hele wereld erbij betrekken. Afhankelijk van je talenten wordt een andere positie in de samenleving ontwikkeld die minder van de slechte kwaliteiten en meer van de goede kwaliteiten van de persoon van Alle Kwaliteiten is. Men heeft visioenen van een complete planeet die wordt omgevormd tot een paradijs, ondanks de onwetendheid omtrent de Persoon van Alle Wijsheid die nog steeds overal hoogtij viert. Aldus met een vreedzaam hart, liefde voor het dienen, vriendschap in zuiverheid en zorg voor anderen lijkt de liefde compleet te zijn.
Dan, op een dag, met je liefde voor het complete bestaan als een vriend in dienst van idealen en liefdevolle zorg, wordt men zelf een voorwerp van de wederkeer van de liefde. De liefde in je hart wordt herkent door anderen, door een betekenisvolle andere persoon - of door velen van hen - die je eraan herinneren dat liefde niet enkel van binnen naar buiten kan bestaan, want de ware aard van de geleefde liefde is die van de aantrekking. Liefde ontvangen is misschien het moeilijkste en vormt zeker het hoogste stadium van de liefde. Want dat soort liefde voert je, via anderen, terug naar het geheel van al de liefde die je ooit gegeven hebt. Liefde geven en dus liefde voelen, vormt de ene allerhoogste manier, maar die snelweg naar de hemel kent een tegenoverliggende rijbaan. Ieder spoor van ego, of zwakheid of welke onzuiverheid ook, wordt gevonden door de stroom van liefde die nu ook jouw kant op komt. Je moet van volledige overgave zijn aan je eigen regels, aan al de eisen en verfijnde manieren die erbij horen, zonder enige dwang. Je werpt nu een blik in de spiegel van je eigen liefde, en uiteindelijk ben je niet zo zeer de bepaler meer van de eigen handelingen. Nu heeft de Liefde jouw gevonden. De overgave aan de Persoon van de Liefde heeft jou gevonden. De Meester, de Autoriteit van de Liefde, vond de gelijkmoedige, dienstbare, vriendelijke, zorgdragende toegewijde in jou omdat dat Zijn ware aard is. De persoon van de Uiteindelijke Werkelijkheid is de dienaar binnen in jou en buiten jou, die je wantrouwen en verdriet deed wegsmelten, degene waar je altijd naar op zoek was, want je wist al heel lang dat je er nimmer over peinsde je over te geven aan ook maar iemand anders.

Bron voor deze Inspiratie:
S.B. Canto 1, Hoofdstuk 12