Vooruitgang en Gehechtheid

Samenvatting

Nu we van inspiratie 9 op de hoogte zijn van verschillende soorten arbeid en verschillende soorten geboorten, willen we aan de slag met de Voorbeeldige Persoon. Om met Hem op weg te zijn, houdt in dat je van ware vooruitgang bent, van geestelijke vooruitgang op het pad van de zelfverwerkelijking. Om niet als zodanig van vooruitgang te zijn, houdt in dat er hindernissen zijn zoals slechte eigenschappen en andere duistere zaken die het licht wegnemen dat je op het pad houdt. Deze kwaliteiten zijn het gevolg van gehechtheden. Gehechtheid is de modus van het ego waarin we materieel geïdentificeerd zijn met de handhaving en bevrediging van onze lichamelijke behoeften. Uitgaande van de burgerdeugden van het reguleren van onze economie, religie, bevrijding en lust, kunnen we zeggen dat de zaken ofwel de goede kant op gaan of anders de verkeerde kant op gaan met deze deugden. De goede kant op vinden we verschillende kwaliteiten van progressie en de verkeerde kant op raken we gehecht met ook verschillende onwenselijke kwaliteiten gekenmerkt door a-gressie of re-gressie. Agressie resulteert uit het helemaal geen vooruitgang boeken of vastgelopen zijn. Met de woede van het gefrustreerd zijn kan men zelfs achteruit gaan, in verval raken, als men kwaliteiten verliest terwijl men terugkeert naar voorgaande stadia in zijn ontwikkeling. Dus wat zouden nu precies de zonnige kant en de schaduwzijde van onze burgerdeugden inhouden met het hebben van een geregeld leven?

Wat betreft de economie kunnen we hebzucht en verlangen ontwikkelen als een perversie van de economische doelstelling waarmee men uitkomt op de schuldcultuur van het kapitalisme en consumentisme. Zoals we weten, vormt de Persoon van de Zuiverheid de ware doelstelling. Dat doel missen, met het uit onwetendheid bezig zijn met dienstverlenen ter wille van het verdienen van geld, resulteert in de begeerte en het verlangen dat iemands dienstverlening in een geperverteerde benadering verandert. Verkeerde motieven kunnen juiste handelingen bederven. Rijkdommen vormen een middel en niet een doel. Als men deze waarheid ontkent wordt men een bedrieger. In feite vormt geen enkele soort van weelde een doel om naar te streven. En ja, er zijn meerdere vormen van weelde dan enkel de rijkdom waar men geperverteerd mee bezig kan zijn. De bedoeling van de persoon houdt de zesvoudige keuze van de filognosie in. Begeerte en verlangen zijn de niet-doelen of slechte kwaliteiten die resulteren uit het de plank misslaan van het ware belang van dienstverlenen dat eruit bestaat de Persoon te bereiken. Weelde impliceert behalve rijkdom eveneens kennis, macht, schoonheid, verzaking en roem. Al deze verschillende kenmerken van de volheid van de Persoon vormen de middelen voor het doel van de Persoon. Ze zijn als het gereedschap dat niet het vakmanschap vormt. Het ontwikkelen van vakmanschap is wat anders. Om de Persoon te bereiken moet men terzake kundig zijn, zet men zijn weelde in dan gebruikt men zijn gereedschapskist. We treffen in feite in de Persoon van de Perfectie het geheel van de weelde aan in de vorm van de middelen van een integriteit die we normaal niet bereiken in ons leven. Afgaand op de middelen van de Persoon en niet op de Persoon zelf, is niets dan een perversie. Het zal nooit bevredigen, niet enkel omdat er altijd wel een bepaalde weelde aan ontbreekt, maar omdat de ware bedoeling ontbreekt. Vindt men de Ware Persoon, dan vindt men ook Zijn gereedschapskist, Zijn middelen, Zijn weelde. Daarom zijn religies nog steeds populair en zullen ze altijd de traditionele manier vormen om de weelde te vinden, mits het pad inwaarts gekozen werd. Het is simpelweg het verlangen dat de oorzaak vormt van de misvatting gemotiveerd te zijn voor enkel de weelde en niet voor de Persoon.
Niet een dwaas zijn zonder een waas, het juiste doend, hebben we verschillende perspectieven als we aan de slag gaan met de verschillende vormen van weelde als onze middelen. Roem b.v. dient het doel van de religie. De meest beroemde Personen zijn de leiders van de wereldreligies. Een ieder die in het middelpunt van de aandacht staat kan je uitleggen dat roem als doelstelling stinkt. Men is liever bijgelovig met zijn eigen dwangneurotische religie, dan te verbranden in het vuur van het publieke aanzien. Vele beroemdheden falen omdat ze de ware bedoeling missen en komen ten val in verslavingen en andere vormen van escapisme. Op dezelfde manier wordt de ware bedoeling van tewerk gaan met het middel van de rijkdom, gevormd door het hebben van een intern culturele diplomatieke carrière voor de herverdeling van de rijkdom. In een dergelijke diplomatie bezig met dat aspect van de Persoon behartigt men met achting voor de ander een zeker commentaar op het systeem van perversie en dwaasheid. De dwaasheid moet men hierbij zien als het onvermogen de middelen van de weelde in te zetten voor het juiste doel van de filognosie. Het is de oude missie van de klassieke adel niet aan migraine te lijden vanwege de bezitsdrang, maar in plaats daarvan met zijn rijkdom en macht culturele betrokkenheid te bevorderen voor de hogere zaak van de Persoon. De adel betrok in vroegere eeuwen alle kunstenaars bij het dienen van de hogere zaak opdat ze niet zouden corrumperen en verloren gaan met hun creatieve talenten. De deugd van de rijkdom, om van vooruitgang te zijn met rijkdom, bestaat eruit een culturele, diplomatieke leidraad en voorbeeld in de samenleving te vormen. Als men rijk zijnde die bedoeling van de filognosie mist, wordt men een materialist die altijd in angst zal leven omdat de materie nu eenmaal vergankelijk is. Daarom moet men er ten eerste zeker van zijn dat men de weelde als een middel ziet en moet men ten tweede er zeker van zijn dat men gericht is op de juiste bedoeling van de Persoon van de Integriteit, om niet een materialist te worden die vasthoudt aan één of ander soort van plaatsvervangend -isme.

Wat betreft de religie weten we van inspiratie 8 dat er de religiositeit is, verdeeld in een vorm van spiritualiteit zonder religie en een gnosis die de zelfverwerkelijking vormt van een religieuze persoon. De verkeerde kant op gaan met een religie houdt nog niet in dat men als een theïst zich beperkend tot rituelen verkeerd bezig zou zijn, dat dat zou leiden tot een blokkeren van de vooruitgang en daarom zou leiden tot de agressie van een superego in oorlog met een andere claim van die soort. Religies perverteren vanwege een superego-gebrek aan bescheidenheid, er niet toe in staat zijnd zich te beperken tot de bidclubjes die ze in feite allemaal zijn. Men moet in gedachten houden dat het de bedoeling was om de Allerhoogste Persoon van de Bevrijding te vinden op de weg naar binnen, niet op de weg naar buiten, ook al was Het Grote Voorbeeld dan aanwezig in de buitenwereld. De verkeerde kant op gaan met een religie betekent dat men weigert zijn eigen intelligentie te gebruiken, laten we zeggen, dat men intellectueel lui is, inauthentiek en bewust onwetend is uit angst voor een overmaat aan informatie. Met het aanbidden van een religieuze leider kan men de boodschap verkeerd begrijpen. De boodschap van deze beroemde leraren is te emanciperen, ze naar het principe te volgen, ze te internaliseren als een leer en aldus de eigen weg te vinden, en niet zozeer hun gedrag na te doen in jaloezie. Hun gedrag, klaarblijkelijk, gezien hun verschillende karakters, is historisch altijd verschillend in hun aanpassingen aan tijd en omstandigheid. Na-apen is dus niet de manier. Afgunst vormt een doodlopende weg waar authenticiteit de hoofdstraat van de emancipatie vormt. Het ontwikkelen van authentieke intelligentie in plaats van geleende intelligentie, maakt een eind aan alle afgunst.
Leraren vormen scholen die, aansporend tot persoonlijke vooruitgang, jaloezie in zuivere toewijding transformeren. Uiteindelijk wordt men verondersteld ervan af te studeren een schooljongen of schoolmeisje te zijn. Aldus kan men als een theïst zelfs van de ene leerschool naar de volgende vorderen, eventueel teruggaand en/of vooruitgaand in hun historische incidentie en noodzakelijkheid. Er is altijd wat te beleven voor een ware theoloog - of toegewijde van de Persoon wat dat betreft - met achting voor al de gedaanten die de Allerhoogste Persoonlijkheid van de Religie aanneemt. In feite raakt men nimmer echt geleerd in dit opzicht, want als men één Boek van Onthechting gelezen heeft, kan je weer van voor af aan beginnen, wederom, inziend dat men geen gehechtheid of een continuerende herinnering met dat boek van de onthechting kon ontwikkelen. Het is immers niet enkel een intellectuele aangelegenheid. Men moet wijs worden op grond van zijn ervaring. Het leven is de ware leerschool. In de negatieve zin kan een religie worden omschreven als de moeilijkheid collectief een boek van deugd te lezen. Daarom moet de intelligentie worden gekoesterd, zoals we die beschreven in inspiratie 3: er zijn vele uitgangspunten en doelstellingen met de zes verschillende visies van de filognosie, die enkel in hun geheel werkelijk het volledige van de intelligentie van de vooruitgang kunnen worden genoemd. Met ieder van de zes filognostische visies als uitgangspunt, zijn er even zo veel filognostische doelstellingen, en om die reden bestaan er vele verschillende soorten van intelligentie waar je met je logica mee bezig kan zijn. Zoals menige psycholoog zal kunnen bevestigen, staat het kennen van intelligentie gelijk aan het onvermogen die intelligentie te definiëren, of, zoals een filosoof - die er moeite mee heeft te mediteren - kan zeggen: je met intelligentie bezig te houden vormt een verleiding van de intelligentie. Dus, in wat voor soort van veelvormige filognostische intelligentie men ook verwikkeld is, de intelligentie beantwoordt dan aan zijn taakstelling en is dan authentiek. Men kan met ieder van deze vormen van filognosie ontkomen aan de jaloezie van het besproken inauthentieke gebrek aan ware, zelfverantwoordelijke intelligentie. Ofwel: streeft men naar filognosie, dan herstelt de intelligentie zich van schoolse opleggingen en vindt die zijn eigen authentieke weg. Dit is noodzakelijk want jaloezie vormt een dermate rampzalig slechte kwaliteit van vele gelovigen in het volgen van de leerscholen, dat alle ware religie ermee in diskrediet wordt gebracht en bijna bij de wet moet worden verboden wegens de niet zelden subversieve fundamentalistische ondersteuning.
Ten derde is er het probleem van de liefde als de kwaliteit van de vooruitgang als men bevrijding vindt. Niet noodzakelijk religieus zijnde, kan men nog steeds zijn bevrijding zoeken in het zich hechten aan een persoon waar men van houdt. Men houdt het over het algemeen voor een positieve kwaliteit om trouw te zijn aan de persoon van wie men houdt. Maar gehechtheid, zoals gezegd, kan je vooruitgang in de weg staan. Die andere persoon kan niet de Perfecte Persoon zijn die men in feite wil bereiken. Liefde maakt blind, zegt men, en vele minnaars vergeten hun liefde uit teleurstelling niet de Perfecte Held of Heldin in hun partner te hebben gevonden. De liefde moet, niettemin, niet veroordeeld worden vanwege het al te gemakkelijk gehecht raken met het verwarren van de uiterlijke held met de innerlijke held. Ter wille van de deugd van het reguleren van de bevrijding, wordt men verondersteld de met de liefde geassocieerde verliefdheid en begoocheling te boven te komen door de verkeerde gerichtheid te veranderen van het gehecht zijn aan een materiële gedaante. Men kan inzien dat de partner deel uitmaakt van de ideale persoon, en aldus vooruitgang boeken middels deze toegangspoort van de ware liefde, maar men moet zijn partner niet aanzien voor die Volmaakte Persoon. Verliefd ontkent men makkelijk de alomtegenwoordigheid van de Bovenzinnelijke Persoon, terwijl men weigert elders te kijken vanwege de noodzaak gefocust te zijn in de liefde die men heeft. Het is veel moeilijker je te fixeren op de innerlijke persoon. Het vinden van goddelijke liefde is pure genade van boven, die men niet met ego en gehechtheid kan bereiken. Je moet je handelingen, ademhalen en denken trainen in ware yoga om dit te bereiken. Vele mensen kunnen simpelweg niet beantwoorden aan de eisen die deze klassieke spirituele discipline stelt.

De vasthoudendheid ontbreekt er vaak aan met een gebrek aan motivatie en geloof, en er is van onthechting geen sprake als men verliefd is, zeker niet als men wordt terugbemind. Aldus laat men makkelijk de religie achterwege terwijl men vasthoudt aan zijn partner in plaats van omgekeerd. En aldus elkaar verstikkend, mist men de vooruitgang met een constante existentiële wanhoop te mislukken in de emancipatie en bevrijding van zich bewegen in de richting van de Persoon van Je Hoop. Maar desondanks, slagen velen erin hun religie - of hun religiositeit - te hebben als de ideale bindende kracht. Als men van dat respect is kan men ieder relationeel probleem te boven komen.
Tenslotte is er de gehechtheid en progressie met de deugd van het reguleren van je lust. Als je erin slaagt je lust te reguleren, kan je van hetzelfde genieten dat je voorheen genoot, maar het nu je liefde noemen omdat je het de baas bent, omdat je nu je zinnen onder controle hebt. De zaak niet in de hand hebbend ga je gebukt onder trots en woede, een vijandige tweeling die zich opwerpt vanuit de gehechtheid die je leven volledig kan ruïneren - zo niet de hele planeet. Uit trots ontkent men de waarheid en vanwege onwaarheid eindigt men met een neergang in de verkeerde richting in agressie en regressie. Trots is een hoogst ernstige vorm van gehechtheid die aanleiding geeft tot een complete wereld vol schijnvertoningen. Onze levens zijn geneigd tot leugens vanwege valse trots in ontkenning van de grote waarheid dat we onszelf moeten onderwerpen aan de Ideale Persoon vanbinnen. Als er een val is en de leugen van je opgeblazen ego uitkomt, is er woede en volkomen verbijstering, zoals je in een burgeroorlog belandt als de dictator werd verwijderd. Alle verdrongen zaken komen dan aan het licht als een vulkaan, en bevreesd daarvoor zijn de defensiemechanismen van de valse trots sterk. Wat kan men nu doen aan deze trots en woede uit gehechtheid, aan dit onvermogen om los te laten? Echtparen bekend met de keerzijde van de lust, kunnen samenleven in een lat-relatie om greep te krijgen op de aangelegenheid van hun gehechtheid, maar het grootste probleem van deze afdeling laat zich niet zo eenvoudig oplossen. Trots is een plaatsvervangende identiteit, net zoals jaloezie dat is in het geval van een falende intelligentie van inauthenticiteit. Vele vrouwen kunnen hiervan getuigen in hun behoefte aan emancipatie. Wat men nodig heeft om de gehechtheid in de afdeling van het lichamelijke belang van je ego te boven te komen, is de regulatie van je identiteit. Men kan zich vereenzelvigen met allerlei dwaasheid die de tand des tijds niet zal doorstaan. Maar als een belichaamde persoon hoor je altijd bij een bepaalde leeftijdsgroep - ook wel burgerlijke status genoemd, enerzijds, en bij een bepaalde beroepsgroep - of roeping bij voorkeur - anderzijds. De maatschappelijke taken zijn verdeeld, dat ligt in de aard van iedere beschaving, en dus zullen er altijd beroepsgroepen als priesters, krijgers, handelaren en werkers zijn. Er zullen altijd jongeren, jong-volwassenen, middelbare mensen en bejaarden zijn met verschillende statusmissies van respectievelijk het leren, onderrichten, overdragen en handhaven van de cultuur. De regulatie en het balanceren in de tijd van deze identiteitskwestie van statusoriëntaties in verschillende maatschappelijke functies, vormt de doelstelling van de filognosie die de remedie vormt voor de verwarring van een (gepolitiseerde) identiteit in lust, valse trots en woede. Deze achting voor de identiteit vormt het geheim van een volledige werkgelegenheid om de beperkte oplossingen te overstijgen van enkel tewerk gesteld zijn in de economische afdeling. De econoom die een gedragsprogramma ontbeert weet nimmer wat er moet worden beloond en wat niet, en maakt aldus ruim baan voor de gehechtheid en moeilijkheden van het missen van de vooruitgang die we nodig hebben. En het liberale excuus van de vrijheid nodig hebben maakt deze tekortkoming niet goed.

Samenvattend hebben we aldus vier basiskwaliteiten van vooruitgang: doelbewustzijn, intelligentie, liefde en identiteit die we hebben afgezet tegen hun tegenhangers van gehechtheid in begeerte in combinatie met verlangen, jaloezie in combinatie met onwetendheid, wanbegrip in combinatie met verliefdheid en trots in combinatie met woede. Zoals eerder gesteld is het niet aan de filognosie om de schaduwzijde van onze menselijke gesteldheid te ontkennen. Het is meer de bedoeling om te weten waar je je precies in deze matrix van goede en slechte eigenschappen bevindt en dat je de middenweg vindt van het balanceren ter wille van de integriteit en de transcendentie van de Persoon die de Genezing vormt. Men is, natuurlijk, altijd op een bepaalde manier gehecht aan de duistere kant van de zaak, terwijl men tegelijkertijd vol is van goede bedoelingen. In goedheid zet men zich immers in voor een gerechte zaak met het oefenen van zijn intelligentie, met het liefhebben van elkaar voor een hogere soort van liefde en met het beantwoorden aan zijn maatschappelijke identiteit in een systeem waarin geen ziel overgeslagen moet zijn - geen klasselozen of klassefixaties hier. In de bijstand, met een uitkering - behoort men tot de afdeling van het - met onthechting beheerste - gezuiverde intellect met een missie van in dienst te zijn met toewijding. Iedereen heeft dus karma en aldus werk te verrichten, of men nu bijdraagt tot de economie of niet. Werkeloosheid is derhalve de grote leugen van de moderniteit, omdat men op die manier de werkelijkheid ontkent van onze normale levenslast. De genezing van onze gehechtheid wordt duidelijk gevormd door zijn tegengestelde kwaliteit. In de matrix hieronder treft men deze vier witte 'genezingen' aan met de donkergele 'remedies' voor de bruine 'aandoeningen' van het gehecht zijn. Met het niet aansluiten van een remedie bij een aandoening om vooruit te komen met het doel, komt men uit op toewijding, kunst en deskundigheid als de tijdelijke oplossingen die de genezing bemiddelen die feitelijk wordt gevonden in het onder ogen zien van je begeerte er niet toe bereid te zijn je leven en bezittingen op te offeren ter wille van de Heilige Persoon. Met het niet aansluiten van je vooruitgang in intelligentie komt men uit op geleerdheid, auteurschap en welsprekendheid als de bemiddelende oplossingen die, tijdelijk van aard, niet de definitieve genezing vormen voor de jaloezie die zijn tegenhanger vormt. Ware intelligentie ziet de jaloezie onder ogen die hem voortdrijft in gehechtheid met de Persoon van het Hoogste Belang.

Met het niet aansluiten van je progressie in de liefde belandt men in relaties, voortplantingsactiviteiten, of anders een onafhankelijk perspectief, voordat men genezing vindt in het aanvaarden van het wanbegrip van je ego van gehechtheid dat men moet opgeven in overgave aan de Persoon van Alle Succes. Tenslotte, bestaat het niet aansluiten van het hebben van een identiteit in je vooruitgang, eruit dat je vasthoudt aan een gefixeerde (klasse)positie in de samenleving, dat je wedijvert met, of anders in je voorstelling verkeert met, de gehechtheden die hun genezing vinden in het blootleggen van de trots die je weghoudt van het bereiken van de Persoon van het Ultieme Geluk, degene die je altijd geheel in je wilde opnemen. En zo bereiken we de Persoon van de Realisatie met de oplossingen en genezingen van de filognosie... en dat is, inderdaad in de school van het leven, makkelijker gezegd dan gedaan.

Bron voor deze Inspiratie:
S.B. Canto 1, Hoofdstuk 10