Boek1

Inspiratie 18


Toewijding en de Vloek Zonder



Samenvatting

Onze weg vindend met de filognostische benadering van het dekken van de dominante begrippen van menselijke intelligentie, deugd en gedrag, kan er een ego zijn van zich identificeren met deze betekenisfilosofie als een toegewijde van de Hoogste Persoon van Alle Cultuur. Ego gaat gepaard met voorkeur en afkeer, sympathie en antipathie, liefde en haat, vrede en oorlog. Moeten we bang zijn voor zo'n ego? De zelfgenoegzaamheid van enkel schuilen in een geestelijke hemel, is duidelijk niet de manier. Dus moeten we als mediteerders nog steeds stelling nemen ten gunste van de zaak en een verschil maken in de samenleving. Politiek willen we een andere democratie, filosofisch willen we de betekenis van de persoonlijke prioriteit. Wetenschappelijk zouden we graag een ander paradigma willen voorstellen, terwijl we in de kunsten en in het onderwijs graag onze liefde voor en kennis van de persoon tot uitdrukking zouden willen brengen, het daarbij ook in overstijging wensend om de persoon van de Persoon te bereiken. En om die reden vinden we, vanwege dit verlangen, de vloek in onszelf en met anderen omdat we een ander ego vormen in de samenleving. De filognostische persoon kan spreken van honden en apen indien geconfronteerd met andere mensen die, minder gewetensvol met het menselijk gebod, zo vaak vechten om de macht terwijl ze vlees eten als een roofdier. De wereld kan spreken van de filognostische associatie als zijnde een andere neo-Vaishnavistische cultus van schone schijn, van een onvolwassen personalistisch verraad aan de cultuur van de 'Verlichting' of van het democratisch project. Maar, als transcendentalisten gekant zijnde tegen ook onze eigen -ismen, is er duidelijk ook een zegen. De filognosie stap voor stap bereikt van het beginnersniveau van betrokkenheid, tot het niveau van een erkende vertegenwoordiger, tot aan het niveau van een volledig ervaren Zelfverwerkelijkte, vormt ongetwijfeld een betere wereld in vele opzichten. Deze liefde en achting voor de persoon van iedere cultuur die niet het voorbeeld van de hond en de aap volgt, vormt zeker de genezing voor het wereldwijde probleem van de culturele integratie.

Na de basiswaarden te hebben besproken, hun regulerende principes en de werkelijkheid en deugd als gevolg van hen, is het duidelijk wat er mis is met onze menselijke samenleving op deze planeet. Het is niets nieuws, het vormt geen verrassing, in te zien dat onze menselijke zwakheden niet kunnen worden overwonnen anders dan door transcendentie en verheffing tot een niveau van toewijding tot de Persoon van het Mededogen. Deze toewijding is niet een politieke kwestie, ook al hebben we een notie van een andere democratie op een filognostische basis. Het vormt geen religieuze weg in de zin van rituelen en gebruiken zonder dat er verder iets bij komt kijken. Als we gaan voor de liefde van de kennis van de zelfverwerkelijking moeten we het idee loslaten dat politieke partijen of traditionele religies op eigen houtje het probleem kunnen oplossen van het schenden van het menselijke gebod, de vier benen van de basisregels van alle menselijke omgang. We hebben echter een religieus idee van de oplossing. Dit pad, zo concludeerden we, werd meer gevonden in de gnostische afdeling waar religiositeit met een zekere achting voor de traditionele benadering, niet de Persoon van de Verlichting en Emancipatie  zou ontkennen. Het is niet helemaal de religie, het is niet helemaal de religiositeit, waarvan we verwachten dat die ons uit onze infrahumane, submenselijke moeilijkheden zou redden. Gnosis is het veld waar de twee elkaar dekken, waarin het allemaal om onze zelfverwerkelijking in relatie tot de religie gaat. We willen geen spiritualiteit zonder de Persoon van Alle Meditatie, noch willen we een religie met rituelen en preken zonder enig begrip voor onze persoonlijke zelfverwerkelijking van vooruitgang overeenkomstig het heilig voorbeeld. Aldus uitgekomen zijnd op ons filognostische begrip voor het dekken van de beide opties van de religie en de spiritualiteit, zonder vast te lopen in dode ritualistiek en onpersoonlijk spiritualisme, moeten we de gevolgen onder ogen zien. Wat is de zegen en de vloek van deze benadering? Welke prijs moeten we psychologisch en cultureel betalen? Natuurlijk zal het volgen van deze weg zijn gevolgen hebben. Een benadering als deze aanhangend om de problemen in de wereld buiten ons en binnenin ons op te lossen, laat niet meteen de schaduwzijde van de kwestie zien. Als we ons van ritualisme afkeren, treft ons een vloek vanwege het breken met de tradities. Als we de verlichting afzweren van spiritueel succes, zullen we worden vervloekt vanwege manipulaties in het ons identificeren met de Persoon Boven Alle Identificatie en Ego. Dus wat moeten we dan? Dit alles onder ogen zien en het maar weer vergeten? Moeten we enkel maar de geest voeden die het monster is dat alles opslokt en die last van het geweten met ons het graf indragen? Moeten we dan zelfgenoegzaam zijn omdat er geen uitweg wordt gevonden uit het overtreden van het menselijk gebod door dat simpelweg op bepaalde plaatsen toe te staan?
Zeker is dat filognostische zelfgenoegzaamheid niet de manier is. Zelfgenoegzaamheid is een vorm van escapisme. Vroeg of laat zal er een klop op de deur zijn. De Persoon van de Alomtegenwoordigheid benadert je altijd van alle kanten om je te herinneren aan wie je nu werkelijk bent met Hem. Zal je luisteren? Op de een of andere manier moeten we moed verzamelen en het aandurven een verschil in de wereld te maken, ondanks onze angst uit te lopen op weer een ander ego van meedoen en corrumperen met het onoverwinnelijke systeem van de menselijke tolerantie voor fundamentele overtredingen die zo roemrucht is getrouwd met onze gekoesterde Democratie 1.0. Velen probeerden het voor ons en mislukten. Al deze ambitieuze 'new age'-strategieën, politiek en geloofssystemen, verloren de geest en werden verzwolgen door het mondiale systeem van burgerlijke repressie omdat ze allemaal Hem misten, Hij die de Pointe is. Men werd een ander boek dat niet gelezen zou worden en geen gevolgen had, men werd een andere tak van religie of vorm van religiositeit, die totaal gefixeerd in haar leerstellingen geen ruimte biedt aan enig persoonlijk, meer of minder vervloekt, initiatief. In de filognosie willen we alomvattend zijn en niet in overtreding verkeren met of beledigd worden door wie of wat dan ook. We willen met een 'groene bril' op verliefd zijn op 'haar' en van een gecoördineerd aanvaarden van en samenwerken zijn met 'hem'. We willen niet van welk soort van schisma ook of egoïsme of materialisme etc. zijn. Maar nog steeds kan je geen omelet maken zonder eieren te breken. Dus wat is dan de vloek die we vanuit dit alomvattende filognostische perspectief zelf uitspreken tegen de bewuste overtreder en de terugslag ervan die we per ego daarop mogen verwachten? En wat zouden de extraatjes zijn dan? Zouden we de weelde beter verdelen, werkelijk gelukkiger zijn en makkelijker de schaduw van onze menselijke zwakheden te boven komen? Wat zou de zegen zijn van het in toewijding volgen van de Persoon van Alle Aanbiddelijkheid? En zo beginnen we dan te bidden... Alstublieft leidt ons niet tot een vorm van sektarisme, amen! Alstublieft maak ook niet allemaal drop-outs van ons die verdrinken in de chaos! Op onze knieën voor het materiële tabernakel van het burgerlijke conservatisme bidden we voor bescherming en aanvaarding.... Maar we moeten de zaak onder ogen zien nu we een lans hebben gebroken voor het pad der bevrijding op hogere niveau's van bestaan, een pad dat zelfs een vorm van vooruitgang inhoudt door verschillende posities op ieder niveau, om in transcendentie de drie vormen van verlichting te vinden in de waarheid, het bewustzijn en het geluk van de Persoon van de Bevrijding (zie Inspiratie 2 en 6). Dit boek kan niet enkel een boek zijn. Het maakt deel uit van een historisch gefixeerde traditie en associatie van mensen, het heeft een oorsprong dus en vereist een praktijk van voorbij streven aan enkel meditatie en studie. Je bouwt er omgang met elkaar mee op en je vindt er bevrijding mee met de talenten waar je mee geboren werd. Dit is de grondvesting van een nieuwe of vernieuwde beschaving die haar oorspronkelijke bedoeling heeft hervonden.

En dus, daar gaan we dan. Laten we ten eerste de vloek beschouwen en dan verkennen wat het pad van de toewijding te bieden heeft waarvan we bevrijding in dienstbaarheid verwachten. De vloek betekent dat we een tegenwind moeten ondergaan op onze weg, die resulteert uit de wens tot vooruitgang. Stilzitten betekent achteruitgaan met het verwaarlozen van je eer. De eer die we allereerst verdedigen is die van het intellect. Dit is een boek geschreven door een boekenwurm in reactie op een ander boek van een andere boekenwurm. Deze boekenwurm kon die andere boekenwurm niet negeren. Men moet afleiden en zich betrekken op, en een lijn trekken van het verleden naar de toekomst. Als je dat niet doet sta je stil en val je uiteen. Enkel stilzitten is precies de reden waarom het intellect in de moderne tijd te lijden heeft onder verwaarlozing. In feite werd het intellect vervloekt omdat het alleen maar zat te navelstaren met enkel de ambitie verlicht te zijn. De wereld wordt verwaarloosd als niemand een lans breekt en naar voren treedt. De persoon die je vanbinnen bent te kennen, betekent dat je de persoon vanbuiten wordt en dat je de Persoon Aan Beide Zijden toegewijd raakt. Als je de noodzaak van je aanwezigheid in de wereld ontkent staat dat gelijk aan het ontkennen van je eigen verlangen er te zijn en van je eigen talenten waarmee je voor dat doel bent uitgerust. Bevrijding van wereldse zaken houdt niet in dat je vrij bent van spirituele zaken. Materiële zaken worden spirituele zaken als het doel hebt ingezien. Dus trekken we ons in de filognosie niet noodzakelijk terug uit de wereld, maar vormen we de wereld liever om door haar corruptie in onszelf te bestrijden en de oorspronkelijke sturing van het dienen van het doel in ere te herstellen. Er mogen andere werelden zijn die je in een leven hierna kan bereiken, maar zolang we hier zijn doen we ons ding hier, zo goed als we kunnen. Wie heerst er over ons lot behalve de Ideale Persoon waar we naar streven? Het vanwege zelfgenoegzaamheid en liefdeloosheid het laten afweten met het menselijke gebod, betekent dat je bezwijkt voor het dierlijke overwicht. Die neergaande beweging in het leven vormt de basis voor de vloek die apen en honden maakt van mensen en toegewijden. Het is eenvoudigweg: ga vooruit of wordt een dier. Kan je een menselijke gedaante hebben en ervoor gemotiveerd zijn die vorm te behouden en je dan als een hond gedragen door hondenvoer te eten en meer van dat soort offensieve motieven te volgen eigen aan een slecht systeem dat in ontkenning van de Persoon van de Handhaving de planeet vernietigt? Aldus is er de vloek. Men is een hond of een aap als men zich afkeert van de Persoon van het Voorbeeld. Apen doen andere apen na in hun poging de groep te domineren waar ze deel van uitmaken. Ze redeneren niet maar vechten. Ze melken geen koeien maar doden soortgelijke aapjes om ze op te eten. Mensen vinden hun weg door mee te doen in alle bescheidenheid. Ze redeneren en melken wel de koeien in gehoorzaamheid aan een wet die het verbied naar willekeur te doden. Honden eten vlees en jagen in roedels in het wild of onderwerpen zich aan beschaafde verschaffers van vlees die het doden voor hen verrichten. Ze denken de hele dag aan domineren en seks en doen het 't liefst op straat met niets dan een losbandige geest. Menselijke wezens schamen zich voor dat soort gedrag, ze geven de voorkeur aan trouw zijn in gefixeerde verhoudingen zoals huwelijken en weten dat de roofdiergeest niet de redding van de mensheid vormt, maar dat je er integendeel karma mee opbouwt. Ze redeneren erover en proberen vrij te komen van de hond in henzelf door te mediteren en spirituele omgang te hebben. Dus wie wil er nu de vloek?
De zegen van de filognosie bestaat uit persoonlijke en culturele verlichting en bevrijding, vrijheid van angst en het bereiken van zaligheid, zegening, geestelijke gelukzaligheid, een hogere smaak in het leven, die zich ook uitdrukt in de kunst, de literatuur en in een gezonde achting voor al het leven op deze planeet als deel uitmakend van ons eigenbelang. Ongeacht iemands geboorte zal men zijn juiste plaats vinden in alle menselijke samenlevingsvormen die gebaseerd zijn op deze betekenisfilosofie. Men zal langer en gelukkiger leven vanwege betere gewoonten zuiver voedsel te eten en de innerlijke harmonie te bewaren als gevolg van meditatie. Met deze filosofie in de praktijk gebracht, zal men meer voldoening in zijn werk beleven, en zullen er meer stabiele relaties en huwelijken zijn met gelijksoortige mensen in achting voor het menselijke gebod van de basiswaarden. In deze vorm van zelfverwerkelijking zal men een betere tijdfilosofie aanhangen zodat men vrijer zal zijn van innerlijke psychische strijd, vrij van de innerlijke strijd tussen gevoel en verstand zo typerend voor een cultuur die met het verkeerde pragmatische motief de natuurlijke orde van de tijd ontkent en weerstaat. Waarheidsliefde, standvastigheid, vreedzaamheid en onzelfzuchtigheid zullen bloeien in de samenlevingen die deze alomvattendheid van de intelligentie volgen vanwege waarvan er een overwegen van de kwaliteit van de goedheid zal zijn en een ware cultuur van kennis en zelfrealisatie. Mensen in deze geest van respect voor de Grote Persoon van de Natuur, zullen minder bezitterig zijn en makkelijker hun persoonlijke bezittingen en de planeet in haar geheel delen met elkaar en met de rest van de levende wezens hier. Met het doordringen van deze filosofie in het politieke systeem, zal er minder woordstrijd en illusie zijn, een betere zin voor persoonlijke identiteit en minder zelfdestructief gedrag, ziekte en verslaving. Omdat ze systematisch mediteren zullen de mensen gezonder zijn en minder crimineel geaard, geperverteerd, frauduleus en gewelddadig. Er zullen minder oorlogen zijn en calamiteiten. Men zal veiliger, gezonder en deugdelijker zijn, minder vervreemd en meer gemotiveerd op de hoogte van het doel en de integriteit van deze liefde voor de kennis van de zelfverwerkelijking. Men zal er zelfs zijn voorvaderen en de klassieke goden die waren vergeten deugd mee doen en in de filognosie samen met al zijn vrienden en familie bevrijdt zijn van de karmische last van zijn persoonlijke en collectieve geschiedenis. De aarde zal gedijen, de cultuur zal gedijen en de mensen zullen gedijen met het gevonden hebben van hun ware zelf in de harmonie van dit oorspronkelijke begrip van een kenniscultuur. Voor de wetenschap zal er een nieuw paradigma zijn, voor de religies zal er een betere samenhang bestaan, voor de filosofie zal er grotere helderheid bestaan, en voor de kunsten zal er een eindeloze inspiratie zijn met deze zin van het leven gerealiseerd in geluk en een betere, allesomvattende, intelligentie.

Zegeningen en vervloekingen verlenen de filognostische persoon een ego met een schaduw.  Hij/zij neemt een standpunt in en raakt aldus verstrikt in de wereld van de tegenstellingen. Het is niet te vermijden. De vraag is dan wat het verschil zou zijn tussen de filognost en welke andere persoon van ego in de wereld dan ook. De filognosie voegt zoals gezegd een extra vierde dimensie toe aan onze wereldvisie die niet enkel een intellectueel idee van de tijd biedt als een functie van universele expansie. Hij biedt ook een duidelijke gereedschapskist om met deze dimensie in verbinding te treden die wordt bevestigd door de moderne fysica en astronomie, en die ook het bereik vormt van de Persoon van Alle Causaliteit en Tijd in het Voorbije. De filognosie opent in feite de deur naar een grote mondiale integratie van religieus en politiek geïnspireerde culturen, door het bieden van een andere, meer identiteitsbewuste en economisch rationele benadering van menselijke dienstverlening, in een volledig bewust zijn van wat corruptie en dwaasheid in het leven inhoudt. De filognost, in het zich hebben afgekeerd van eenzijdig karmagemotiveerd leeg ritualisme en onpersoonlijk spiritualisme zonder een duurzaam sociaal concept van samenleven, is aldus beter uitgerust om om te kunnen gaan met de moeilijkheden van de materiële wereld zonder uit te lopen op de conflicten van de hartstochtpolitiek en van de onwetende religiositeit. In deze spirituele kennis over de Persoon maakt men in toewijding stap voor stap kennis met de voorwaarden voor het bereiken en stabiliseren van zichzelf en zijn omgang met gelijkgezinde mensen in kennis van deze dimensie in het leven. Aldus kan men in zijn betrokkenheid bij deze zaak opklimmen vanaf de positie van een beginner, tot die van een persoon die erkend is als een actieve deelnemer in dit veld van alle velden, tot die van een volledig ervaren vertegenwoordiger van de diversiteit van deze intelligentie. De filognosie betreft een volledig begrip van het leven, een spel van orde dat mensen kunnen spelen, dat stevig verankerd is in de geschiedenis zonder enig ander oogmerk dan de harmonie van alle vormen van menselijke intelligentie en sociaal ego in verlichting en verheffing tot het geluk van het Persoonlijke levensniveau. Hij heeft een zelfreinigend vermogen vanwege zijn solide stel waarden principes. Hij biedt zowel het pad van de verlichting als het pad van de bevrijding, die we in dit boek leerden onderscheiden als de twee fundamentele benen van een alomvattende spirituele visie die wetenschap en religie met elkaar verbindt. Het verhaal waar we aan refereren is helder. Die klassieke Purāṇa spreekt voor zich en brengt de historische commentaren met zich mee van de leraren van de discipline. Deze traditie vormt de wortel van deze nieuw gegroeide boom van culturele integratie. Die reikt uitgegroeid veel verder dan dit eerste boek dat het conceptuele plan en de basisfilosofie van de filognosie uiteenzet, voordat er dieper ingegaan wordt op de andere kwalitatieve, kwantitatieve en integratieve  aspecten van deze wetenschap voor het zuiveren van onze belaste moderne zielen. Transcendentie wordt bereikt met de discipline van het individueel verenigen van ons bewustzijn, en stabilisatie en een omvorming van het karakter in de richting van de eigen oorspronkelijke aard van dienst verlenen, wordt bereikt door emancipatie in toegewijde activiteiten ingebed in een sociaal raamwerk van dienst verlenen aan de Persoon van Alle Dharma.

Wat nu van belang is aan het einde van dit boek vol filognostische inspiraties, is te onthouden dat dit verhaal door zal gaan en dieper zal reiken in het bespreken van een leven van zuiverheid en natuurlijkheid van  identiteit en karakter om de vervloekingen van het lege navelstarende intellect en het gepolitiseerde en identiteitsverwarde, verouderde begrip van de, zelfs onpersoonlijk warrige, heerschappij eigen aan de oude Democratie 1.0. Deze wereld heeft absoluut een politieke en religieuze upgrade als deze nodig. Immers, welke discussie tussen honden en apen zou ergens anders toe leiden dan tot een ineenstorting van de dierentuin die ze gescheiden houdt in hun gouden kooien? Daarom laten we die mensen en toegewijden van verheffing aan het woord die weten hoe ze deze vloek moeten overwinnen en in een hernieuwde vorm van zelfrespect hun waardering en vreugde kunnen uitdrukken over de vele zegeningen die worden geboden door de Eeuwige Persoonlijkheid van Opoffering en Zaligheid die we nooit meer moeten vergeten.

Bron voor deze Inspiratie:
S.B. Canto 1, Hoofdstuk 18






The Person

De Persoon

Admin edit SideBar

Blix theme adapted by David Gilbert, powered by PmWiki