Boek1

Inspiratie 17


Zich Verenigen met Waarden, Principes, Werkelijkheidsbegrip en Deugd



Samenvatting

Met het tegengaan van de menselijke zwakheden kunnen we gaan wachten op de grote leider, maar liever nemen we, als volwassenen, verantwoordelijkheid en hangen we een vast stel regels aan om ons te verzekeren van dat wat het menselijk gebod kan worden genoemd: de waarden die wij als mensen aanhangen om ons te onderscheiden van het dierenrijk. Dit is de manier waarop we ons verenigen ter wille van de menselijke zaak. De morele code die ten grondslag ligt aan de mensheid en beschaving wordt daarom afgeleid uit het tegendeel van wat de dierlijke staat biedt in negatief opzicht: misleiding, verraad, diefstal en moord. Van dit negatieve idee van de dierlijke staat komen we dan tot een positief idee van onze menselijke waarden: waarachtigheid, standvastigheid, boete en geweldloosheid, enkel om ons te verzekeren van de menselijke waarden van respectievelijk eerlijkheid, trouw, delen en helpen die het gezicht vormen van ons burgerlijke besluit onze menselijkheid te reguleren wat betreft respectievelijk de economie, de religie, de bevrijding en de lust. Om in contact te staan met deze gewenste menselijke werkelijkheid, verdedigen we vier basale regulerende beginselen: geen intoxicatie om in staat te zijn om te gaan met de waarheid en die onder ogen te zien, geen illegitieme seksualiteit om in staat te zijn intieme betrekkingen en de liefde te handhaven, niet gokken om er zeker van te zijn dat geld is gekoppeld aan betekenisvol gedrag en geen vlees eten om afstand te nemen van de roofdiergeest om reden waarvan we zo vaak tekortschieten in ons geloof in elkaar en dan geneigd zijn de planeet te vernietigen met het mislukken van het respecteren van de gouden regel mededogen te hebben met ook de planten en de dieren. De aldus bereikte menselijke werkelijkheid wordt gekenmerkt door matiging, behoud, regulatie en compensatie. We zijn misschien niet altijd perfect met betrekking tot de menselijke basiswaarden, maar als een leidraad voor de keuzevrijheid die we als volwassenen nodig hebben, zijn deze waarden, regulerende beginselen, deze menselijke werkelijkheid en deze deugden die tezamen het geheel van het menselijk gebod vormen, absoluut onmisbaar om te beantwoorden aan de ideale integriteit van Onze Beste Persoon..

Met de vele menselijke zwakheden als besproken, waarmee we, in de ongemediteerde staat van bewustzijn, naar beneden draaien in een donkere put van onwetendheid, is er veel leed op deze planeet. Vanwege onze psychologie van zelfrechtvaardiging weten we niet meteen, of beter gezegd - zijn we ons niet bewust van, wat we verkeerd doen. We weten van gezondheidsadviezen die ons zeggen niet te veel te eten, te vet, te zout of te zoet. We zijn op de hoogte van fundamentele juridische en religieuze geboden en wetten die zeggen hoe we ons moeten gedragen en moeten zorgdragen, maar geen van deze aanwijzingen schijnt er toe in staat te zijn om de neerwaartse gang van de mensheid en de planeet tegen te gaan. We proberen ervan weg te kijken en tot internationale verdragen te komen om het klimaat te regelen, mensenrechten, internationale relaties en de wereldeconomie, maar we lijken er net zo veel problemen mee te scheppen als op te lossen. Er zijn, wereldwijd, vele tegenbewegingen, publieke acties, studentenprotesten etc, met demonstraties en kritische publicaties die uiting geven aan de publieke onvrede met het lokale en internationale politieke systeem. Maar we komen op deze manier niet echt vooruit, de protesten schijnen deel uit te maken van het probleem, ze vormen slechts een ander symptoom van het verziekte systeem. Wie of wat moeten we als de schuldige aanwijzen die de hoofdoorzaak zou vormen van onze ogenschijnlijk onvermijdelijke neergang? Er bestaat geen consensus over oorzaken en oplossingen. Het democratisch systeem, zoals we dat kennen in zijn primaire vorm, versie 1.0 zogezegd, dat met al zijn politieke partijen en bestuurswisselingen na verkiezingen, functioneert op het principe van de stem van de meerderheid, kan niet een leidraad vormen die sterk genoeg is om ons uit de oceaan van moeilijkheden te redden waar we in verdrinken. Er is een andere benadering nodig. Maar iedere alternatieve benadering tevoorschijn getoverd uit onze hoge hoed van intellectuele verbeelding, kan niet de zware last dragen waar we mee geconfronteerd worden. Dit is een aangelegenheid van zo'n fundamenteel belang voor onze menselijke natuur, dat de gedachte van wie dan ook die opstaat en zichzelf voorstelt als de grote leider om ons te redden, mag worden vergeten. Dat zal niet gebeuren.
In dit boek is de grote leider die we nodig hebben de Grote Persoon van Al het Leiderschap die we, collectief, enkel kennen als een ideaal. Alles wat we kunnen doen is Hem beter te leren kennen en collectief een betere relatie met en respect voor die ene grote leider te ontwikkelen, die we hoofdzakelijk door de eeuwen van onze beschaving heen leerden kennen via onze religies. Geen religie in het bijzonder, kan echter de leiding hebben in dezen. Zoals voorheen gesteld, wat betreft het verleden, domineert het geschiedenisboek, niet één politieke partij of religie zal ooit over de wereld heersen en ons redden, want ieder voor zich vertegenwoordigt nimmer méér dan slechts een fractie van het geheel van ons complete menselijke religieuze en politieke belang. We worden internationaal, intercultureel, simpelweg verdeeld door de politiek en de religie en niet zozeer verenigd. Om te kunnen komen tot een cultuuromslag die aanvaardbaar is voor alle bestaande facties van geloof en het intellect, moeten we een andere weg bewandelen en dieper duiken in de bestaande strategieën van onze menselijke zelfbeheersing. We hebben enerzijds een allesomvattend begrip nodig dat eenvoudig genoeg is om door iedereen begrepen te worden. Anderzijds verwachten we van die eenvoud dat die het geheel van onze menselijke behoefte aan orde en keuzevrijheid dekt. Derhalve kunnen er geen andere dan absoluut fundamentele antwoorden op deze kwestie bestaan. Simpel gezegd, vormt het begrip van de Persoon de alomvattendheid die wordt geboden door de betekenisfilosofie van de filognosie. De persoon is de integriteit en de betekenis waar we op uit zijn. Zo hebben we de deugd gedefinieerd van het niet gecorrumpeerd zijn in onze doelstellingen. We hebben middelen en doelen en de Allerhoogste Persoon vormt de belichaming van het geheel van onze intelligentie en kenniscultuur. Dus is het de vraag hoe we ons zodanig kunnen verenigen in de Persoon dat alle politiek en religie op zijn plaats valt zonder onderlinge strijd. In inspiratie 15 concludeerden we tot drie basisprincipes van het verenigen van ons bewustzijn in het omgaan met de zes middelen van Zijn weelde. Bij deze disciplines is een morele code inbegrepen die als basisvereiste kan worden beschouwd waaraan voldaan moet worden om al de verschillende vormen van intelligentie van de filognosie in één bewustzijn van de Persoon van Allen te verenigen.
Deze morele richtlijn ligt ten grondslag aan alle andere morele richtlijnen in de wereld en vormt historisch hun voorloper. Het vormt het fundament waarop onze menselijke beschaving werd gebouwd. Dus wat is de grondgedachte achter deze basisrichtlijn van de mensheid? We kunnen deze waarden wel opsommen, maar zonder de grondgedachte begrijpen we niet echt waar ze vandaan komen, zodat ze de geldigheid missen die we nodig hebben om ze te kunnen aanwenden als een solide argument. In de voorgaande inspiratie zagen we hoe het naar beneden draaien van de mensheid in het duister van de onwetendheid en van interne en externe conflicten begon en eindigde met de dierlijke neigingen. Dieren zijn vrije levende wezens die bedriegen, verraden, stelen en doden zoveel ze willen. Het is hun aard om zich te maskeren als kameleons b.v. vervloeiend in de achtergrond, om elkaar geregeld in de steek te laten in geval van gevaar, om elkaars voedsel, wijfjes en territorium weg te stelen, en om te doden voor hun voedsel, waarbij ze eventueel zelfs hun eigen kinderen opeten. De mensheid is verdeeld in deze aangelegenheid. Enerzijds verlangen we onze vrijheid en willen we terugkeren naar het paradijs van ons natuurlijke zelf, bevrijdt van de beperkingen van ons culturele kader. Anderzijds verafschuwen we, als een dier onder de andere dieren, de constante strijd om te overleven en aldus de hele tijd bedrogen te worden, verraden te worden, bestolen te worden en gedood te worden. We beschouwen het als menselijk en beschaafd om vrij te zijn van de dierlijke misère, om op elkaar te kunnen rekenen en ons aldus ten minste door onze eigen soort veilig en beschermd te voelen. Voor dit doel zijn we bereid een deel van onze natuurlijke vrijheid op te offeren, een deel van onze dierlijke aard. En zo kwamen we tot de basiswaarden van onze menselijke beschavingsformule die inperkingen van onze vrijheid inhouden. Dat is de reden waarom we bedriegen, verraden, stelen en doden als basisovertredingen tegen de menselijkheid beschouwen. Alle religies en politieke partijen ondersteunen dit morele begrip, zoals blijkt uit hun wetboeken en religieuze geschriften. We kunnen niet zonder ze leven. De basiswaarden waar we filognostisch toe moeten besluiten zijn daarom waarheidsliefde, standvastigheid, boete en geweldloosheid, precies het tegendeel van de natuurlijke vrijheid die we tevens in ons achterhoofd houden en naar blijven verlangen met een zekere wrok jegens de culturele inperkingen. Dus wat hebben deze waarden te betekenen en hoe moeten we omgaan met de onvermijdelijke frustratie van onze natuurlijkheid, de frustratie die leidt tot die wrok tegen de samenleving waar we niet echt aan toe kunnen geven?
Een basiswaarde houdt in dat een zeker beginsel van handelen moet worden gerespecteerd. Aldus naar behoren handelend volgens regulerende beginselen bereiken we de werkelijkheid die wij mensen als veilig en beschaafd beschouwen. Dat is de wereld die we onze kinderen willen bieden. We willen ze niet teleurstellen in hun onschuldige geloof in onze ouderlijke goddelijkheid, noch houden we ervan onszelf te zien mislukken in dezen en elkaar teleur te stellen. Deze werkelijkheid van door gedragsprincipes gereguleerde menselijke waarden maakt deel uit van onze menselijke eer. Die werkelijkheid kweekt en handhaaft op haar beurt de menselijke deugden geassocieerd met de waarden en hun gevolgen voor het gedrag en vormt de standaard van beschaving die we verdedigen en waar we bij zweren. Als we ons van deze deugden afkeren noemen we elkaar slecht en zijn we geneigd elkaar uit te sluiten met een stelsel van strafrecht van sociale uitsluiting, boetes en/of opsluiting na de nodige rechtsvervolging. En zo spreken we van eeuwige waarden die onze menselijkheid definiëren, waarden van een dusdanig fundamenteel belang dat we het niet zonder hen kunnen stellen als we niet willen belanden in een dierlijke wereld waar geen enkel mens, dier of plant nog veilig is. Zo is het van het grootste belang om het eens te zijn over de regulerende beginselen voor het bereiken van onze menselijkheid, waarvan we de integriteit definieerden als de Allerhoogste Persoon van Alle Culturele en Natuurlijke Werkelijkheid. We zoeken Hem als de integriteit, als het wonder om ons te redden uit onze hachelijke bestaanstoestand van menselijke zwakheden die zichzelf bevestigen in een vicieuze cirkel van de hel in draaien. Zonder Hem als de Meester van Alle Regulatie en Menselijkheid, zijn we volslagen verloren. 

Laten we daarom dieper ingaan op de waarden en hun consequenties. Om niet door elkaar te worden bedrogen en aldus in illusie te belanden, onze grootste vijand, eisen we waarheidsliefde. Dat op de eerste plaats. In de samenleving kan je zelfs in de gevangenis belanden als je liegt, fraudeert en oplicht in geval je bijvoorbeeld meineed pleegt voor een hof van justitie, met de hand op het boek gezworen bij de waarheid. Al onze menselijkheid valt en faalt als we niet waarheidsgetrouw zijn. Ouders voeden hun kinderen ermee op geen leugens te uiten, de werkelijkheid niet verkeerd voor te stellen, als een menselijke basisplicht. Zoals we zagen in Inspiratie 11, hebben we een uitgebreide cultuur ter wille van de waarheidlievendheid, waarvan de conclusie van de Kosmisch Absolute Waarheid van de Uiteindelijke Persoon niet mag worden uitgesloten. De algemene aandrang tot waarheidsliefde is het enige been van de vier benen van de menselijke basiswaarden waar onze moderne samenlevingen stevig op staat. We spraken over het verschil tussen de relatieve en de absolute waarheid en maakten melding van bronnen om geldig mee te zijn en wegen naar de waarheid om te bewandelen. De vraag is nu hoe dit alles te reguleren. Hoe kunnen we de waarheidlievendheid regelen? We hebben bijvoorbeeld klokken en zeggen, zoals we al deden, dat er een pragmatische culturele, statische tijd is en een wetenschappelijk natuurlijke, dynamische tijd. We belandden ermee in een groot cultureel complex terwijl we verlangden naar vrijheid van de natuurlijke complexiteit. Met de pragmatische wens van gemak werden de zaken alleen maar moeilijker, afgesplitst zijnde van de natuur op een hoogst ingewikkelde manier. We weten dit en kunnen dit aan als een waarheid van erfzonde waar we mee moeten leven met behulp van zekere wetenschappelijke en subculturele oefeningen van respect. Dat kunnen we allemaal wel opbrengen, maar zaken lopen fout als we daar bovenop onze hersenfunctie bemoeilijken en de macht van ons bewustzijn aangetast is. Er is de grote leugen van het ophouden van de schijn en de dreiging van een neergang in een onbewuste staat, met een naïef geloof in onze culturele superioriteit. Die valsheid vormt een gevaar. Dat alles kunnen we wel aan, op voorwaarde van een heldere blik op de werkelijkheid, van een onverstoord bewustzijn van de waarheid.
Het probleem heden ten dage is dat de pijnen en krampen van onze culturele onechtheid leidt tot symptomen waarvoor mensen niet direct spirituele ondersteuning zoeken. Vaak gaan ze liever naar de dokter en vragen ze om medicijnen tegen hun slapeloosheid, nervositeit, triestigheid, onzekerheid, angsten, agressie en wat er nog meer als diagnose wordt geboden in het immer dikker wordende formele handboek van psychische stoornissen. Drugs worden op grote schaal gebruikt om de natuurlijke realisatie te onderdrukken van onze collectieve en individuele culturele conflicten. Maar pillen lossen geen maatschappelijke en gedragsproblemen op. Deze problemen houden eenvoudig aan met hen, en verergeren zelfs onder hun heerschappij. De pillen maken deel uit van het probleem. Er is het legale drugsmisbruik van de gewone man in het vermijden van een spiritueel lesje, omdat men met de reële angst kampt om in verlegenheid te komen met zijn volwassen optie als men lering trekt uit geestelijk leiders. Maar er is ook het illegale en niet-medische drugsmisbruik in de vorm van verslavingen als alcoholisme, sigaretten roken, soft- en harddrugsmisbruik, allemaal met deerlijke consequenties voor het geestelijk welzijn en de vrede van de gemeenschap. Niet in staat om te gaan met onze menselijke conflicten eindigen we in benevelde staten die veel verder reiken dan we denken. We zijn geneigd ons bewustzijn op vele manieren te vernauwen, niet enkel met drugs. Je kan er ook aan verslaafd zijn je corticale functies in te perken met endorfinen bijvoorbeeld, verdovende stoffen die het lichaam zelf produceert, er letterlijk high van wordend door weg te hollen van je problemen, zo gedisciplineerd als je kan, ondertussen er foutief van uitgaand dat een goede fysieke conditie je culturele of gedragsproblemen zou oplossen. Er mankeert niets aan sporten, dat kan goedgunstig uitpakken voor je gezondheid, maar men kan zijn lichaamschemie ook misbruiken om weg te kijken van de problemen die men op een ander speelveld heeft, om het zo maar te zeggen. Hetzelfde gaat op voor andere fysieke stimulansen als seks, voedsel en muziek om er een paar te noemen, alsook voor zaken als digitale, met name draadloze, verbindingen. Deze laatste zaken kunnen ook worden misbruikt om de chemie van je lichaam en bewustzijn te manipuleren. Men spreekt bijvoorbeeld van computerverslavingen en van smombies - smartphone zombies - dezer dagen, mensen die zo diep opgaan in digitale manipulaties in het 'daar' en 'dan' van de cultuur van de 'nanoseconde' dat ze volledig geïsoleerd raken in de werkelijkheid en zelfs ongelukken op straat krijgen omdat ze zich niet meer bewust zijn zoals ze horen te zijn.
Alles bij elkaar genomen wordt het eerste regulerende beginsel ter wille van de waarheidsliefde daarom non-intoxicatie genoemd. Een helder bewustzijn en een ongehinderde breinfunctie om volledig in contact te staan met alles wat zich voordoet in het hier en nu, vormt het eerste vereiste voor het waarheidlievend zijn. Voor de waarheid vluchten op deze of gene manier, is een hopeloze aangelegenheid die resulteert in vertwijfeling. Je zelfrespect verliezend met het aldus schuldig zijn, is het makkelijk te ontsnappen in het misbruiken van middelen. En zo worden de zaken dan erger. Je hele leven en gedrag is betrokken bij deze eis van de waarheid en hangt er dus volkomen van af. De werkelijkheid van de regulatie van het niet bedwelmd zijn, resulteert in matiging terwijl fanatisme in een mislukking zal eindigen. Niet te veel van wat dan ook, gematigdheid zoals men dat klassiek zegt, is de werkelijkheid waar we op uit zijn. Strikte legale verboden of religieus geïnspireerde en gesanctioneerde voorschriften, of fanatiek diëten, werkt niet voor de gewone man. Verbieden is enkel werkverschaffing voor het systeem van legale en moralistische sancties. Moralisme is een andere menselijke zwakheid. Probeer je het een ander bij te brengen dan moet men het zelf leren, met name het leren om zijn eigen leraar te zijn. Sancties vormen een middel van de macht van de staat en de groep, maar kunnen niet een doel vormen. Met het juiste respect voor elkaar en de Persoon van Alle Voorbeeld en Wijsheid als het doel, als de leraar binnenin ons, kunnen we relatief vrij zijn in een gepaste sociale controle en beheersing van onszelf. Alcoholgebruik voor ceremoniële doeleinden is heel normaal. Een kop koffie of zwarte thee kan stimulerend zijn en wat chocola kan een bron van genot vormen. Je moet een gelegenheid kunnen vieren. Een glas wijn per dag zou geen kwaad kunnen. Incidenteel toegepast kan een medicijn ook behulpzaam zijn, maar chronisch gebruikt komt onze gezondheid en bewustzijn in moeilijkheden met deze substanties omdat je met hen het contact verliest met je natuurlijke evenwicht. De factor tijd wederom, is een centrale heerser voor de deugd waar we filognostisch op uit zijn met deze waarde. Met het accepteren van de waarde van de waarheidlievendheid als zijnde fundamenteel, moeten we eerlijk zijn, om onszelf te zijn, zogezegd. Als we waarheidlievend zijn in het gematigde gebruik van substanties, en al het andere dat onze chemische balans en bewustzijn beïnvloedt, kan de deugd van de eerlijkheid worden bereikt met een goede sociale en individuele gezondheid. Niemand houdt ervan om rond te lopen en geconfronteerd te worden met het tegendeel. We hebben het nodig om in onszelf en in de anderen te geloven. 

De tweede waarde is die van de standvastigheid, ook wel aangeduid met de termen zuiverheid, reinheid en vrijheid van bedrog. We moeten op elkaar kunnen rekenen. Voor dat doel moeten we standvastig zijn. De sterkste band die we kennen in de materiële wereld is de seksuele band. Het is de manier om je te verenigen met de materiële energie van de Allerhoogste Persoon. Het niet aanvaarden van deze eenheid staat zo goed als gelijk aan de dood. We worden allen geboren uit seksualiteit en door seksualiteit. Het is een primaire fysieke behoefte die je niet kan ontkennen. Dit vormt de eerste standvastigheid in het leven. Hou vast aan je primaire natuurlijke functies. Denk er altijd aan en blijf verenigd in deze liefde want het vormt de grote toegangspoort van het leven die je niet mag verraden. Vergeet nooit je liefde, zelfs als je niet meer verliefd bent. Maar later in je leven ontdek je nog een andere vorm van trouw. Je kan de materiële wereld de rug toekeren met haar materiële vereniging in de seksualiteit en die vervangen door de vereniging bereikt in meditatie op de Allerhoogste Persoon en Getuige van Alle Liefde. Dat werkt ook, het biedt een perspectief in het leven en vormt een band die veel duurzamer is omdat die de dood overstijgt. Het celibaat staat voor kracht, de innerlijke kracht die je levensenergie voedt en onderhoudt. Standvastigheid met die innerlijke stuwkracht heeft de dierlijke aard van menselijke persoonlijke bezitsdrang omgevormd tot een hart vol van delen en zorgen in zelfbeteugeling, beheersing en wijsheid. Alle ware kennis voedt zich met de innerlijke aandrift. Er is slechts één vereiste... Je kan de seksuele vereniging van de Persoon van Alle Vereniging niet verraden. Seksualiteit kan afwezig zijn in het celibaat, maar kan niet worden ontkend als de andere fundamentele kracht in het leven. Het geheim van alle spirituele succes is het aanvaarden van allebei de krachten van de liefde en het celibaat. Liefde is de kracht van de materie in harmonie in de buitenwereld. Celibaat is de kracht van de innerlijke wereld. De wereld biedt je dus twee locaties en twee krachten om rekening mee te houden, twee volkomen gelijkwaardige vormen van goddelijkheid die geen verraad tolereren. Dus wat moet men dan doen, of niet doen?.
De levenservaring leert een ieder ze beiden te genieten en te koesteren. De wijsheid legt de nadruk op het celibaat als de slotsom in het leven, aan het einde van je leven, wel te verstaan. Dat is ook natuurlijk en waar. Net zo goed als de liefde, zoals aangedreven door hormonen in goede gezondheid, geneigd is te domineren in de eerste helft van je leven (de kindertijd uitgezonderd). Dat staat ook buiten kijf. Niettemin moet in iedere levensfase, iedere gelegenheid voor het verzamelen van innerlijke kracht in celibaat enerzijds en een gelegenheid voor het vinden van kracht door liefdevolle intimiteit anderzijds, worden verwelkomt, gekoesterd en gewaardeerd als een basis voor, als een uitnodiging tot, meditatie. Geen externe afleidingen, geen enkele materiële energie moet je in de buitenwereld trekken enerzijds, en geen innerlijke afstand, geen vervreemding, geen liefdeloosheid, dwangmatigheid, eenzaamheid, hyperintellect of eindeloos gepieker dan wel innerlijk gesoebat, moet er anderzijds zijn. De krachten van de liefde en het celibaat vormen samen het hoogste gebod dat heerst over de hele wereld en dat geen ontkenning tolereert door welke vorm van eenzijdigheid ook. En deze eis vormt een enorme bron van persoonlijke problemen in de wereld. Als we de Persoon van Alle Liefde en Kracht willen bereiken, moeten we altijd op Hem mediteren. Er bestaat geen andere manier, want de krachten zullen zich tegen elkaar opstellen als legers als je dat niet doet. In meditatie raak je de angst voor de dood kwijt die geassocieerd is met alle eenzijdigheid. Stevig op twee benen staand in twee werelden vormt de uitdaging van het zich verzoenen met deze twee essentiële manifestaties van de Allerhoogste Persoonlijkheid: Hij als de God van de Liefde en Hij als de Kracht, de Kennis en de Stabiliteit. Als men deze twee aspecten niet realiseert als behorende tot één en dezelfde Ideale Persoon van de Liefde en de Kracht, is men verloren. Als een celibatair zal men, in het ontkennen van de liefde, gebukt gaan onder instabiliteit vanwege een neergang in slechts maar een droom, en als een persoon van de liefde in ontkenning van het celibaat, zal men gebukt gaan onder interpersoonlijke mislukkingen, conflict, verslaving, impotentie en emotionele instortingen. De Kracht en de Tijd van de Persoon, de Persoon van de Kracht èn de Tijd, werkt van twee kanten, innerlijk en uiterlijk, en het leven moet worden geleefd en kan enkel volledig worden gewaardeerd, vanbinnen en vanbuiten. Dit nu is het geheim van alle meditatie, de eenheid van deze twee vormen van goddelijkheid waarmee men nimmer meer ten onder gaat alsook nimmer in kracht tekortschiet, omdat de natuurlijkheid, de normale dynamiek van het leven, het dan gewonnen heeft..
De slotsom van dit inzicht luidt eenvoudig dat je stand moet houden, vast moet houden aan de Persoon van Alle Personen, en de persoon van de Ene persoon. Geen ongeoorloofde seksualiteit, is hier het regulerende beginsel, want het is de onstandvastigheid van het verbreken van banden, banden van geloof met en in anderen, waarmee men zijn geloof verliest in zowel de innerlijke kracht van het celibaat als de uiterlijke kracht van de liefde. Het tegendeel van het beheerst worden door deze regel noemt men losbandigheid, het er geen principes op nahouden in seksuele aangelegenheden. Filognostisch moet je toegeven dat er twee beginselen van zich verenigen in de liefde zijn, die van de binnenkant en die van de buitenkant, en dat meditatie de enige manier is om ze als Één te ervaren, de Ene Persoon die ieder zo nabij is en toch zo ver weg. Verliefd moet men op Hem mediteren en celibatair moet men op Hem mediteren. Hij immers is de grote eenmaker die de wereld redt. De realiteit die men bereikt als dit eenmaal tot stand is gekomen, kenmerkt zich door behoud middels vriendschap met de Persoon Die de Handhaver is naast de celibataire schepper en liefdevolle verstrooier van de energie. Er bestaat geen andere manier dan zich te verenigen in de beide vormen van liefde, alleen dan zal de volledigheid van de Persoon van Alle Realisatie worden gevonden. Relaties, kracht, cultuur en deugden worden allen behouden en gehandhaafd in Hem, de Perfecte Balans tussen schepping en verstrooiing. Onthoud enkel dat je Hem en Zijn metgezellen trouw moet blijven, en er geen rommeltje van maakt door te breken met het ene heersende, hoogste gebod van de liefde, spiritueel en fysiek, en omarm aldus de perfecte waarde van de trouw. Hemel is er voor de getrouwen die erin slaagden loyaal te blijven aan de Persoon van Alle Werkelijkheid Vanbinnen en Vanbuiten met inbegrip van Zijn toegewijden.

De derde fundamentele waarde is die van de boete. Hij is geassocieerd met matigheid, verzaking, delen en bescheidenheid. Een manier om erover te spreken is dat we niet moeten stelen. In onmatigheid ontzeggen we anderen de dingen die we begeren, onmatigheid deelt niet, het vormt een last. Gevangen in je eigen gouden kooi bent je niet alleen de dief van de ander zijn weelde die je niet deelde maar zelfs de dief van je eigen vrijheid. De vier basiswaarden van de menselijkheid adviseren je niet te liegen, niet te bedriegen, niet te stelen en niet te kelen. Boete doen houdt in dat je vrijwillig afziet van of boet voor iets wat je verkeerd deed. In eerste instantie lijkt het woord akelig. Wie zou ons nu straffen en waarom? Wat zou er verkeerd zijn en wat is dan goed? Maar bekeken vanuit het tegendeel worden de zaken duidelijk. Niet afzien van betekent dat je doorgaat met je manier van doen totdat het leven en/of de samenleving je laat boeten. Dit betekent dat je het op de harde manier leert. Dat kan je doen natuurlijk, als volwassene ben je je eigen gezag. Maar je gezondheid en het welzijn van de hele samenleving komt op die manier in gevaar. Voorkomen is beter dan genezen en dus is de filognostische manier van boeten de zachte manier. Je ziet de bui al hangen en corrigeert jezelf voordat het te laat is. Men moet het niet allemaal uit de eerste hand hebben ervaren wat mis gaat. Wat tweedehands kennis kan geen kwaad in veel gevallen. Je kan van anderen leren over de gevaren van het leven en slim genoeg zijn om het ergste te voorkomen. Je maar een klein beetje bewegen in de goede richting van de Persoon van Alle Veiligheid kan je behoeden voor het grootste gevaar.
Van deze waarde leiden we vele regels af. Dezen hebben allen gemeen de noodzaak niet voorbij te streven. Volgens de volkswijsheid en de wetenschap moet men b.v. niet langer slapen dan noodzakelijk is (acht uur, meditatie inbegrepen), noch moet je minder slapen dan nodig is (zes uur, slapeloos in het donker liggen inbegrepen). Ook moet men niet meer eten dan nodig is (drie normale maaltijden per dag) of minder eten dan vereist is (één maaltijd, vasten inbegrepen). Deze geest van vrijwillige boete, of bewust afzien van, bij wijze van gezond verstand, vormt een basispijler van alle samenlevingen, hoe primitief ze ook zijn. Als je door de grenzen gesteld door deze regels heen breekt zal je heel gauw het advies van je medemens krijgen een andere strategie te kiezen.
Er zijn ook regels waar we het moeilijk over eens kunnen worden. Die zijn onderhevig aan eindeloze politieke en publieke discussies. De beroemdste van deze regels betreft die van ons inkomen. Men behoort, volgens de regels van de mensenrechten, over afdoende middelen te beschikken om in staat te zijn in redelijke mate deel te nemen in de samenleving. De samenleving kan niet een clubje geprivilegieerde mensen zijn met onmogelijke eisen voor deelname. De eis dat men rijk moet zijn om mee te doen is belachelijk. Niettemin is dat maar al te vaak het geval. Rationeel gesproken moet er, voor iedere wereldburger, een basisinkomen zijn zonder verplichting tot contractuele arbeid. Regeringen kunnen burgers er niet toe verplichten zich met gesalarieerde arbeid bezig te houden, omdat ze dat zelf niet kunnen bieden. Veel mensen zullen dus altijd moeten leven zonder een vast inkomen uit contractuele arbeid.
Er valt echter genoeg werk te verrichten op vrijwillige basis. Dat kan worden geregeld en geëist door regeringen die basisinkomens verschaffen voor hen die zonder gesalarieerde contractarbeid zitten. Die basisinkomens moeten dan wel gelijke burgerrechten bieden om, in tegenstelling tot b.v uitkeringen met of zonder voedselbonnen e.d., geen gestigmatiseerde tweederangs burgers te scheppen met de nodige wrok van dien. Zo ook zou er een maximum inkomen voor contractuele arbeid moeten bestaan en voor inkomens verworven uit vrije onderneming. Vrij ondernemen en hoge salarissen daaraan ontleend mogen niet resulteren in gewone mensen in het bezit van hoeveelheden kapitaal boven een bepaalde limiet van economische controle. De regering moet de controle hebben over de economie om het welzijn te verzekeren van alle burgers. Deze gerechtigheid is noodzakelijk om misdaad te voorkomen, sociale isolatie, armoede, geestesziekte, en meer vormen van menselijk ontsporen. Als iedereen zijn werk vrijwillig doet zonder een extra inkomen of met een gesalarieerd contract, komt iedereen dezelfde burgerrechten toe. Dit is duidelijk niet het geval in de economisch niet rationele werkelijkheid van Democratie 1.0 zoals we die bespraken in Inspiratie 13. Men probeert mensen met salarissen te bevoordelen. Maar wat is er superieur aan een salaris te verwerven? Je onderwerpen aan een baas vormt niet een ideaal van zelfverwerkelijking. Psychologisch slaat het allemaal nergens op. Mensen vrij in hun keuze van arbeid, al is het maar met flexibele werktijden, zullen gezonder zijn bij de logica van de volwassen optie. Ze zullen minder kosten wat betreft hun gezondheidszorg en productiever zijn volgens dezelfde logica. Maar goed, er moet wel extra inkomen zijn voor hen die arbeid verrichten die minder gewild of makkelijk is. Zonder een topinkomen/toegestaan kapitaal en een basisinkomen afdoende om in leven te blijven en in redelijke mate te participeren echter, verliest het ganse systeem van beloningen en salarissen verdienen op bepaalde niveau's zijn geldigheid en vermogen tot bekrachtiging. Wat is de waarde van een salaris op niveau 7 bijvoorbeeld als er geen topniveau bestaat, van laten we zeggen, nummer 10? Dit schreeuwende misbruik van inkomens op niveau's van nummer 3000 en meer terwijl de noodzaak niet meer niveau's gebiedt dan een stuk of 10, bestaat alleen maar omdat mensen gemotiveerd zijn voor de middelen, voor enkel het geld en de bezittingen. Men holt achter het geld aan om geld te verdienen met geld, hetgeen precies de manier is om het systeem van beloningen te bederven en iedere vorm van zinnige gedragspolitiek onmogelijk te maken. In het scholingssysteem is het normaal om te worden beloond met slechts een paar niveaus tot aan tien. In samenlevingen naar het model van Democratie 1.0 is dit niet normaal. Er bestaat geen inkomensplafond en dus is er geen controle mogelijk met behulp van geld. Het vormt een bewijs van het menselijk onvermogen om samenlevingen te bestieren met behulp van geld. Dit geldmotief is de corruptie van een samenleving diep verzonken in onwetendheid die afstevent op rampen.
Het regulerende beginsel voor individuen, die samen samenlevingen vormen, is derhalve eenvoudig niet het geld voorop plaatsen, niet geld met geld verdienen, en voor het geld alleen, zoals men dat doet met gokken. Zoals met de link tussen tijd en plaats - noodzakelijk voor een gezonde laterale breinfunctie, moet ook de link tussen geld en gedrag niet worden verbroken. Geld vormt de basis van onze maatschappelijke zelfbeheersing in Democratie 1.0, er zijn natuurlijk betere manieren mogelijk, maar tot nu toe is het idee van een samenleving zonder geld, science fiction. Daarom vormt niet-gokken de uitdrukking van dit regulerende beginsel. Je niet bezighouden met financiële speculaties op de aandelenmarkt, het casino of anderszins, is de manier om betekenisvol met geld om te gaan. Geld moet geassocieerd zijn met verantwoordelijkheid en betekenisvol gedrag, zoals de fundamentele aanpassing van mensen aan de eisen van de maatschappij. Een basisinkomen is een beloning voor iemands fundamentele aanpassing. En een salaris, in een redelijke proportie tot dat basisinkomen, is en moet een bescheiden beloning zijn voor de noodzakelijke extra tijd en energie gespendeerd in dienstverlenen. Zonder deze twee zal men in een samenleving leven verwikkeld in een constante burgeroorlog tussen recht en misdaad. Het recht kan rationeel eenvoudigweg niet een systeem verdedigen en hooghouden dat fundamentele aanpassingsbeloningen ontzegt en geen maximum inkomens en kapitaalpermissies hanteert. Zonder een bodem en een deksel op een doos is er geen sprake van het bevatten van een inhoud van in dit geval een economie van financieel beloond gedrag. Geld betekent macht, controle over menselijk gedrag. Maar het is een zuiver cultureel feit, niet een natuurlijk feit. Daarom is het vol van illusie. Het dierenrijk kan heel goed zonder. En we moeten er voor oppassen niet minder te zijn dan dieren op die manier en verbijsterd te zijn door valse machtsbegrippen. De enige ware macht is immers de macht van je zelfbeheersing.
De werkelijkheid van het respecteren van dit regulerende beginsel is regulatie. Zonder een juiste regulatie van ons menselijke gedrag is er geen vrede mogelijk. Geld dat niet naar geld gesmeten wordt heeft dan weer betekenis en maakt het mogelijk een rechtvaardige en eerlijke samenleving in te stellen. Zij die de bekrachtiging bepalen, die gewoon zo'n baantje hebben, moeten bewijzen dat ze verantwoordelijk zijn in hun gedragsregulatie en een rechtschapen voorbeeld vormen. Zoals eerder gezegd, is de rijkdom er om te worden uitgegeven door regeringen op een rechtvaardige manier ter wille van het welzijn van de bevolking. Het is in het belang van de gemeenschap dat de weelde van de planeet naar behoren aldus wordt gedeeld, want misbruik van de middelen van de Persoon van Alle Weelde zal leiden tot de ineenstorting van de mensheid en de planeet. De uiteindelijke deugd van deze waarde is te delen. We moeten vastbesloten zijn deze planeet op de juiste manier te delen in dienst aan de persoon die we allen zijn en aan ons ideaal die de Persoon Die Alles Deelt is.

De laatste waarde betreft de geweldloosheid die we ook wel mededogen noemen. Er zijn veel soorten van geweld waar men eindeloos over kan uitweiden, we bespraken menselijke woede uit frustratie al eerder en zullen ook later over het onderwerp uitweiden, maar wat we in hier basaal bedoelen met dit begrip als een basiswaarde, is de geweldloosheid van het niet vernietigen. We zouden niet enkel de vernietiging van elkaar moeten voorkomen door vrede te bewaren in de volwassen zelfverwerkelijking van innerlijke vrede. We zijn ook verantwoordelijkheid voor het behoud van deze planeet en de kwaliteit van de bodem, de oceanen en de atmosfeer, met inbegrip van de biodiversiteit met de planten die we eten en de miljoenen diersoorten waar we mee samenleven. We weten dat we als roofdieren dieren verslindend niet naar behoren kunnen samenleven op deze planeet. Roofdieren hebben een enorm territorium nodig en de roofdiermentaliteit is daardoor territoriaal. Religies kunnen ons menselijk plunderen en verorberen van hoeveelheden dieren die onze eigen aantallen vele malen overtreffen niet in de hand houden. Dit geweld moet stoppen. We moeten ons realiseren dat wat we de dieren aandoen we onszelf aandoen. Een vegetarisch dieet is echter niet makkelijker, het vereist een meer bewuste benadering van diëten teneinde al de vitaminen, mineralen, complementaire plantaardige eiwitten, vetzuren en andere basale voedselingrediënten binnen te krijgen die we nodig hebben om gezond te blijven. Diëtisten en koks moeten het echt leren om volwaardige vegetarische maaltijden te bereiden, ze te verschaffen en te adviseren. De mensheid moet zich ontwikkelen in dit opzicht. Zoals we omgaan met dieren met het slachten van hen, staat gelijk aan de manier zoals we met elkaar omgaan met het afslachten van de 'vijand' die we zelf zijn in gruwelijke oorlogen ter wille van de valse eer, het territorium, kapitaal, de ideologie en andere verkeerde opvattingen van macht en controle. Het regulerende beginsel hier is geen vlees eten, hoewel er veel meer geweld gemoeid is met deze aangelegenheid dan enkel de lust voor een vleesmaaltijd. De werkelijkheid die resulteert uit het naar behoren compenseren van het vleesmaal dat we zullen moeten missen is, gezien onze ecologische voetafdruk en het wereldwijde verval van de natuur als gevolg van de vleesindustrie, dat we dan uiteindelijk in staat zullen zijn de planeet te delen, niet enkel met onszelf met het uitgebannen hebben van de roofdiermodus maar ook met al de andere levende wezens die een gelijk recht op geluk hebben in dit aardse - maar gevaarlijke - paradijs - waar we allemaal van houden met De persoon van Moeder Natuur en Vader Tijd op Zijn best. De laatste deugd is daarom elkaar te helpen. In plaats van elkaar te exploiteren voor de materiële opbrengst behoren we elkaar te helpen overleven in dienst aan de Persoon van het Mededogen, als een dienar van die Dienaar, omdat we alleen maar door samen het hele eco-systeem in tact te houden we het op deze planeet zullen kunnen redden.

De uiteindelijke vraag is, hoe we met deze waarden moeten omgaan die klaarblijkelijk niet door iedereen gerespecteerd worden. Grootse maatschappelijke plannen van een religieuze en/of politieke aard mislukken er allemaal in dit te bereiken. Deze gescheiden groepsbelangen kunnen niet het geheel van onze menselijke belangen dekken. Delen dekken simpelweg niet het geheel. We hebben een alomvattend begrip nodig als de betekenisfilosofie van het gemotiveerd zijn voor de Persoon die we hier verdedigen. Het simpele antwoord, redenerend vanuit deze filosofie, is dat de overtredingen van deze basisregels voor het menselijk gedrag beperkt zijn tot enkele plaatsen. Aldus wordt controle door restrictie bereikt, zonder schendingen van het principe van de vrije wil die tot conflict zouden leiden. Gedragsveranderingen moeten we ontwikkelen met een cultuuromslag op basis van inzicht en ervaring met zelfbepaalde levensgewoonten van onderaf. En zo, is voor niet-gelovigen, bedwelming legaal, en moet het worden toegestaan tot op zekere hoogte, middels wetgeving en vergunningen voor café's en drankzaken, voor headshops of voor medicinaal gebruik van soft- en recreatieve drugs. Het ten tweede breken met je relationele standvastigheid is voor niet-gelovigen toegestaan in legale bordelen en andere plaatsen waar prostitutie formeel is toegestaan en gecontroleerd wordt op gezondheids- en mensenrechtenkwesties, of anders zal de overtreding worden afgestraft door echtscheidingsadvocaten of andere vormen van wettelijke - dan wel emotionele - vervolging. Er bestaat uitgebreide wetgeving over wat wel of niet legaal zou zijn in het verbreken van het geloof dat men op deze manier met anderen er op nahoudt. Geld, de 'zonde van het goud', mag er voor niet-gelovigen zijn ter wille van zichzelf in gokhuizen die onder controle staan van de regering. Als dit wordt geweigerd zal de zaak onverwijld in handen van de georganiseerde misdaad vallen, net zoals dat gaat met alcohol, drugs en prostitutie. Ten slotte, is het slachten van dieren voor voedsel, voor niet-gelovigen toegestaan en beperkt tot door de staat gecontroleerde slachthuizen en slagerijen. Deze vier plaatsen voor de overtredingen tegen de menselijke eer dat we geen dieren zijn, zijn de plaatsen gereserveerd voor hen die de zelfbeheersing van het menselijke gebod van de vier basiswaarden niet kunnen volhouden. Verslaafd aan substanties, seks, geld en geweld tegen dieren, kunnen we weliswaar zijn, maar moeten we er ook van kunnen genezen. Geen morele richtlijn heeft betekenis zonder de toestemming te bestaan met de behoefte eraan. Dat is het inzicht dat we een ieder toewensen. Zo is niemand 100% verplicht de regulerende beginselsen in acht te nemen, maar weet iedereen heel goed dat de menselijke manier eruit bestaat deze weg van bevrijding uit de dierlijke staat te volgen. Moge die keuzevrijheid uiteindelijk de wereld redden.

Bron voor deze Inspiratie:
S.B. Canto 1, Hoofdstuk 17






The Person

De Persoon

Admin edit SideBar

Blix theme adapted by David Gilbert, powered by PmWiki