Boek1

Inspiratie 15


Vervreemding en de Disciplines om Die te Verslaan



Samenvatting

Men is een vreemde voor vrijwel al de mensen in de wereld met uitzondering van de enkelen dicht bij je. We kunnen ons niet neerleggen bij die vervreemding en streven er naar ons te verenigen in het bewustzijn. Dat geschiedt op verschillende wijzen op een ordelijke materiële, spirituele en devotionele manier. Ook hierbij zijn Zijn middelen van weelde betrokken. Met de eerste discipline op het materiële niveau gaan we aan de slag met filosofische kennis alsook vaak met wetenschappelijke macht om vrij te zijn van illusie zodat we eensgezind kunnen zijn in objectiviteit. Illusie is per slot van rekening onze belangrijkste vijand. Zo verenigen we ons, allereerst, om een mens te zijn. Door vervolgens ons spiritueel te verenigen, ons te verenigen om een geest te ontwikkelen, vernietigen we onze versuffing van materieel verstrikt te zijn, door tewerk te gaan met schoonheid en verzaking om enerzijds de kennis over te dragen van onze cultuur en anderzijds te transcenderen om vanbinnen verenigd te zijn met een zekere onverschilligheid over uiterlijke resultaten. Tenslotte op het persoonlijke niveau gaan we, om een persoon van zelfverwerkelijking te zijn, tewerk met rijkdom en schoonheid om enerzijds in religieuze vieringen en anderzijds in discussies ons te verenigen met de feitelijke persoon die de Ene Meester van het Zich Verenigen in het Bewustzijn vertegenwoordigt. Dit speelt zich allemaal af met het internaliseren van de leraren vanbuiten en met het extern onderscheiden van onze identiteit in verschillende posities van dienstverlening in een verbazingwekkend spel van maatschappelijke orde van uiteindelijk 3456 mogelijke identiteitsposities overeenkomstig de acht niveau's van transcendentie, negen fasen van emancipatie, drie soorten van basale natuurlijke kwaliteiten en zestien statusoriëntatiegroepen in de samenleving. Dat is de filognostische optie die de Allerhoogste Persoon ons biedt voor onze sociale ontwikkeling.

Men wordt geboren met de Oorspronkelijke Persoon op de eerste dag van zijn leven. Als baby wordt je je heel gauw bewust van deze Persoon van het Leven als een externe kracht. De moeder, de vader, zijn, zoals we eerder bespraken, de eerste leraren en verzorgers, die alles voor het kind betekenen. Dit zijn de gedaanten die de Persoon van de Vele Gezichten in het begin van je leven aanneemt. Niet lang daarna wordt er een complete wereld vol andere personen ontdekt. Met al deze personen van de familie, de buurt, de stad, het land en de wereld onderhoudt men een relatie. De familie vormt de eerste toevlucht waar liefde en verzorging worden gevonden. De buurt biedt vrienden, maar ook vreemden. Niet iedereen staat je nabij of is even aardig. Maar meestal spreken ze allemaal dezelfde taal als leden van dezelfde gemeenschap en men kan ze leren kennen, men kan de vreemdheid bestrijden. Je kan vertrouwd met ze raken en op hen rekenen als verschillende gezichten van de Persoon van Alle Goedheid. Al deze mensen leven in een stad of een dorp die de gemeenschap onderdak biedt die een taakverdeling kent. Je familie heeft een bepaalde positie in deze gemeenschap en aldus wordt je je bewust van je sociale identiteit. Op dezelfde manier, maakt de stad deel uit van een zelfs nog groter sociaal systeem genaamd een land. Maar in dat land zijn er verschillende nationale groepen bestaande uit verschillende culturen met verschillende soorten mensen gebonden aan bepaalde landstreken waar men de taal ietwat verschillend uitspreekt of heel erg verschillend. Niettemin spreken al de mensen in een land gewoonlijk nog wel een gemeenschappelijke taal. Op school en via de media leert men veel over de anderen.
Het probleem is dat hoe meer men zijn blikveld uitbreidt, hoe vreemder de mensen lijken te zijn, er helemaal anders uitziend met verschillende talen en gebruiken. De Persoon van de Vertrouwdheid kan aldus, in overweging van deze grotere context, ook allerlei soorten vreemde menselijke gedaanten aannemen waar men niet direct mee kan omgaan. De Persoon kan een volslagen vreemde zijn, zodat je in Hem, in Zijn bestaan, moet geloven om je niet eenzaam te voelen. Als kind leer je al gauw dat je niet iedereen moet vertrouwen en dat je dicht bij huis moet blijven. Er schijnen slechte mensen rond te lopen die kwaad doen. Mensen zonder achting, vijanden of criminelen... Dingen kunnen misgaan met mensen... Vrienden zijn niet altijd vriendelijk en vreemden negeren je vaak of proberen je te manipuleren om iets te doen in hun eigen belang in geval ze je niet negeren. Deze les over vreemden en het gevaar dat ze met zich mee kunnen brengen, is een verhaal over vervreemding. Men begint met alle geloof en vertrouwen, maar hoe verder je blik reikt, hoe moeilijker het is om te geloven in de Persoon van Alle Personen en hoe minder je zelf nog werkelijk van enig belang schijnt te zijn, slechts één gezicht onder de vele andere zijnd, een vreemde dus. Er zijn allerlei soorten mensen, maar de Vertrouwde Persoon die je zelf dacht te zijn, of waarvan je dacht dat anderen die zouden zijn, met wie je begon tijdens je geboorte, lijkt geleidelijk uit het zicht te verdwijnen, stap voor stap, hoe ouder je wordt. Zo kan je in een identiteitscrisis terecht komen zoals beschreven in Inspiratie 9 waar we spraken over een derde geboorte.
Het is een soort van depersonalisatie-effect waar men op uitkomt in het leven dat men leidt met andere mensen en met zichzelf. Eerst was men de Persoon van het Ware Zelf zelf, toen waren de mensen die je nabij stonden de Persoon van de Kennis in verschillende gedaanten en vervolgens, verschenen ervan achter hun rug meer en meer vreemde personen die jou niet meer kennen of herkennen, om nog maar te zwijgen van de negativiteiten en de problemen die andere mensen kunnen vormen. Als men volwassen wordt leert men het om vrienden te maken en de vertrouwdheid vast te houden in het sociale spel van het samenzijn, maar het effect blijft. Mensen kan je verliezen als je ze niet langer meer ziet. Daarenboven realiseer je je geleidelijk aan dat je ouders van je verwachten dat je het huis verlaat en zelf een gezin opbouwt. Dat kan je natuurlijk wel doen, met een zeker vertrouwen in het voorbeeld dat je ouders en de eventuele zussen en broers, neven, ooms en andere leden van de familie die je hebt gegeven hebben. Maar er blijkt een moeilijkheid te bestaan om de hele Persoon van de Volledigheid, waar de mensen het maar zelden over hebben, vast te houden, met uitzondering van een sterk positief idee van de Persoon op een religieuze manier. De ooit vertrouwde Oorspronkelijke en Intieme Persoon werd een abstracte entiteit die men nog nooit zag, maar niettemin dient te eren als het voorwerp van geloof in plechtigheden. Hij kan in die gedaante wellicht niet meteen door jou herkent worden, want je hebt nooit echt die geweldige persoon van de religie ontmoet. Je kent Hem slechts van horen zeggen. De Persoon Die Ieders Doel Vormt wordt meer en meer een kwestie van geloof zoals gezegd. En geloof kan zwak zijn bij gebrek aan bevestiging van Hem persoonlijk in de materiële wereld. Zijn vertegenwoordigers zouden dit probleem oplossen, maar ze zijn allen gevangen in een formele structuur met een afstand tot de mensen. Het gevoel van verval wat betreft de Persoon van de Eeuwigheid verlaat je niet met formele religies en vormt tijdens je leven een voortdurend rood waarschuwingslampje ergens in je achterhoofd. Het volwassen zijn lijkt te bestaan uit een missie om de vertrouwdheid, intimiteit, kwaliteiten en veiligheid te herwinnen van de persoon van Alle Zelfkennis waar men mee begon. De vraag aldus is, hoe krijg je dit voor elkaar, dit terugwinnen, dit te boven komen van de schijnbaar algemene vervreemding met andere mensen?

In de voorgaande Inspiratie bespraken we het soort van logica en de middelen waarmee men de Persoon van de Volheden kan bereiken. Ze werden verdeeld in drie secties overeenkomstig feiten, principes en personen. Ieder van deze drie secties vertegenwoordigt een discipline met de middelen, met Zijn volheden. Deze drie basisdisciplines doen hun werk in het overwinnen van de vervreemding die men in het leven ervaart. Deze disciplines kunnen worden omschreven met de termen, materieel, spiritueel en persoonlijk. Met ieder van deze disciplines verenigt men zich in zijn bewustzijn met de Allerhoogste Persoon van Alle Integriteit op een bepaalde manier. De eerste materiële discipline omvat de filosofie en de wetenschap op een nogal onpersoonlijke manier. Het draait erom de dingen te zien zoals ze zijn, met begrip voor hun orde zonder in illusie te verkeren. De persoon is nog steeds van belang in deze afdeling als het tegendeel dat men zelf is, of beter, behoort te worden. Men moet een expert worden, een autoriteit of ten minste bekend staan als een waardevol mens van één of ander vermogen in de kennis en de macht, de twee kenmerkende middelen om op de hoogte te zijn van en zich te verenigen met de Persoon Zonder Illusies. Dit is de afdeling van de ambities om iemand van onze soort te worden: homo sapiens sapiens, de kennende, de denkende, de wijze. De persoon is helemaal niet zo expliciet hier, het betreft meer een speculatie of theorie van bekend raken met je menselijke aangelegenheid en het ontwikkelen van je persoonlijke identiteit ermee. Aldus heeft de eerste discipline wat betreft de feiten betrekking op het worden van een mens, iemand van kennis en beheersing. De nadruk in deze discipline van zich verenigen in de kennis ligt op de toekomst waarin men de betere persoon kan worden die men altijd al was, maar nog niet helemaal gerealiseerd had, want er was de onwetendheid van de jeugd en de illusie gewekt door de zintuigelijke indrukken, om reden waarvan je je leven niet helemaal onder controle had. Deze discipline van het bestrijden van onwetendheid en illusie om op de hoogte te raken en een bescheiden beheerser te worden vrij van illusie, staat gewoonlijk voorop in het eerste deel van je leven dat ophoudt rond je dertigste jaar. Maar natuurlijk, deze discipline met de feiten, zal altijd een integraal onderdeel uitmaken van je leven van bestaan met de Persoon Vanbinnen en Vanbuiten. Men moet blijven leren en streven, je moet blijven studeren, groeien en oefenen. De objectieve materiële wereld zal altijd deel blijven uitmaken van de Persoon van Alle Werkelijkheid.
De tweede discipline is de spirituele discipline die de kunsten en de scholing omvat - de kunst van het overdragen van de kennis - alsook de transcendentie van het verenigen van het bewustzijn om stabiliteit te vinden met de objectieve wereld. In deze tweede afdeling van het zich verenigen ontwikkelt men zijn geest. Met de kennis en de beheersing van het worden van een intelligent mens in dienst aan de Objectieve Persoon in de eerste afdeling, moet men verder komen in het leven. Voor dat doel moet de geest gehoorzaamheid worden bijgebracht. Het volstaat niet om hem aan het speculeren te hebben over betekenis en structuur en om verschillende controlestrategieën uit te proberen in het bestrijden van illusies. Men moet ook innerlijke stabiliteit ontwikkelen. Deze stabiliteit van het denken is wat we een geest noemen. Je bent vertrouwd met je denkapparaat en hebt het onder controle op een bepaalde manier. Je kan het vergelijken met het hebben van een softwareprogramma in een computer. Met al de data van de eerste discipline heeft men een nette manier nodig om ermee overweg te kunnen. Dit is waar men op zoek is naar betekenis. 'Waar leven we voor?', 'Wie ben ik' en meer mantra's en vormen van bezinning vindt men hier die de geest de hand reiken om in te passen in het programma dat alle betekenis verleent. De discipline met de feiten, het succes van het mens worden, heeft een stabiel zelf nodig, een gelukkig zelf bij voorkeur. Want het probleem met de filosofie en de wetenschap is het probleem van de materiële wereld. Die verandert voortdurend en neemt de geest mee van hot naar haar in een achtbaanrit - zo niet een draaimolenbelevenis - van materiële motieven. Die grillige geest bewogen door de materiële wereld heeft een anker nodig. Natuurlijk is dat anker de Persoon van het Schip der Toewijding, maar met het beseffen van de discipline van de principes die er nodig zijn voor een stabiele geest, en de moeilijkheid om zich te houden aan die regulerende principes met het naar behoren inzetten van de middelen van de schoonheid en de verzaking, is men er blij mee om te beginnen gewoon zijn eigen persoon te zijn. Dus, na eerst een mens te zijn geworden, ook fysiek, wordt men een geest, een onbetrokken objectieve getuige, misschien zelfs een gewetensvolle ziel van kennisoverdracht, die altijd vanbinnen aanwezig is, heel dicht bij de Persoon die men is en waar men deel van uitmaakt. Vanzelfsprekend zijn er verschillende programma's voor de persoon om spiritueel of geestelijk mee te zijn4, zonder direct gnostisch te zijn wat betreft de Persoon of ritueel te zijn in een religieus opzicht.
De kenmerkende middelen van deze afdeling van het ontwikkelen van geest, zijn de overdracht in harmonie van kennis in de kunsten en in scholing en de verzaakte, bewuste en regelmatige poging om de bovenzinnelijke positie in te nemen om de geest te trainen voor de stabiliteit. Zij die onderricht geven en kunstenaars die zichzelf onderwijzen door anderen te onderrichten of zaken te laten zien, moeten hun blik geregeld naar binnen wenden en loslaten in verzaking. Als men zich niet bedient van dit gereedschap om de Persoon van de Transcendentie te bereiken, de 'grote leider en leraar' en 'de excellente authentieke maker', wordt men een arme sukkelaar en zelfdestructieve dwaas. De baatzuchtige op resultaten gerichte geest trekt je in de materiële wereld en maakt het je moeilijk om objectief te zijn en afstand te nemen. Daarom is het in deze discipline een absoluut vereiste om je werk vrij van nevenmotieven te verrichten. Dit is nog niet zo makkelijk omdat men gewoonlijk gebonden is aan de plicht van zijn materiële onderhoud. Men heeft karma zogezegd. Daarom komt men makkelijker vooruit in deze discipline als men als een vrijwilliger zijn werk doet, als iemand die naar behoren gefocust is op de persoon en niet zozeer op de resultaten van producten en middelen als geld. Men moet delen en focus ontwikkelen in de geest van de Persoon in het Voorbije. Men moet zijn kunstwerk tentoonstellen of publiceren, als een leraar moet men onderwijs geven in geschrift en in spraak. Dit zijn de kenmerkende plichten van deze discipline, maar zonder de resultaten te offeren aan de Persoon, tenminste eenmaal per week samen mediterend en geregeld individueel dagelijks als een persoonlijke discipline voor het ontwikkelen van de geest en de focus op de Persoon van Alle Opoffering, zal men in zichzelf niet de stabiliteit vinden. Wederom is de filosofie van de tijd van belang hier, want het tijdsysteem van het verrichten van baatzuchtige arbeid verschilt hemelsbreed van het tijdsysteem van de natuurlijke orde van zich met Hem verenigen. Je moet het leren natuurlijker te zijn in je timing en minder gefixeerd te zijn op het 'systeem' dat het karma beloont dat het verrichten van resultaatgericht werk in feite is. Maar meer over het tijdsysteem later. Als je niet de middelen inzet van de verzaking en de harmonie in deze discipline, is het doel onbereikbaar. Later zullen we ook de technische details bespreken van de mantra's en het beoefenen van meditatie.
De derde discipline is die van het worden van een persoon. Men moet, simpel gezegd, de Persoon toegewijd zijn om een persoon te worden. Als je wegkijkt van de Grote Persoon van Alle Idealen, mislukt men erin de faam en naam van de Persoon van het Voorbeeld te onderkennen die men op de één af andere manier zelf moet worden, in zekere zin. In feite is men, zoals gezegd in de vorige Inspiratie, allen tezamen een handschoen voor Zijn hand of een individuele vinger van Zijn hand, of misschien slechts een enkele haar op Zijn lichaam of simpel één van Zijn lichaamscellen. Maar natuurlijk is niet alles met de persoon materieel. Na eerst een mens te zijn, dan een stabiele geest te zijn, moet men vervolgens inpassen met de Grootste Persoon door zichzelf te zijn, dat wil zeggen, degene die men bij voorkeur is in dienst aan de Persoon van Alle Dienstbaarheid. De Persoon Die Men Nooit Zal Zijn, trekt zich terug als je Hem benadert, want het ideaal wijkt altijd terug. Als men de horizon nadert toont zich altijd een andere om op af te gaan. En zo trekken we rond door de wereld, met het ontdekken van al Zijn landschappen, zonsopgangen en zonsondergangen.

De middelen van deze afdeling van het worden van 'de persoon die je bent' zijn roem en rijkdom. Men moet duidelijk eerst gestabiliseerd zijn in een stabiele geest om naar behoren met de rijkdom en de naam van de faam te kunnen omgaan, Zijn naam en faam alsook je eigen naam en faam. De twee van de grote en de kleine persoon, moeten niet te ver van elkaar verwijderd zijn. Zich verenigen in toewijding tot de Persoon in een religieuze context zal vroeg of laat resulteren in een andere naam die men verwerft middels initiatie. Je krijgt een bijnaam zogezegd vanwege je geliefde vorm van dienst verlenen. Al deze initiatienamen, gegeven door de leraren van het voorbeeld van de religie of de 'Cultuur van de Persoon', geven tezamen stap voor stap een helder beeld van de Persoon met de Vele Namen zoals Hij in werkelijkheid is. Allereerst ziet men Hem voor zich op of boven een altaar of plaats van verering, in Zijn menselijke gedaante of in de gedaante van Zijn naam in kwestie of in de gedaante van voorbeelden van toewijding, van zekere aspecten van Hem in de gedaante van andere toegewijden. Het zoeken van omgang is essentieel in deze afdeling van discipline. Als men aldus Zijn gedaante, die vorm van bestaan, voor de geest heeft met het internaliseren van de rolmodellen, vindt men een integriteit, een eigen vorm van handelen in relatie tot Hem. Als men zijn eigen vorm van dienst verlenen heeft gevonden, vindt men vervolgens het licht van die gedaante in zichzelf, daar waar Hij altijd is geweest, alsof men nieuwe kleren heeft aangedaan. Men werd degene die men altijd vanbinnen al was.
De lessen, simpel gezegd, moeten worden geïnternaliseerd. De leraar moet aanwezig zijn in jezelf. Met het hebben verinnerlijkt van de Persoon van Alle Leringen, ben je ook op de hoogte van je specifieke insteek met Hem. Op dat punt aangeland is men één van de stukjes van de sociale puzzel die in elkaar moet worden gepast om 'Zijn Politiek' te doen werken. In de praktijk zal de associatie aldus opgebouwd een gemeenschappelijke geest ontwikkelen teneinde om te gaan met de tijd en omstandigheden. Er zal een vertoog groeien van commentaren dan wel inspiraties zoals je ze in dit boek aantreft, die samen de discipline vormen. De rijkdom die je vindt in deze afdeling zijn de rijkdommen geofferd aan de associatie als een middel om de omgang met elkaar te ontwikkelen en te handhaven. Zonder offers te brengen zal men uitkomen op een andere soort politiek, de materiële politiek van politieke partijen geobsedeerd door het individuele materiële belang van het "ik" en "mijn" van het ego en de bezitsdrang, die over de staat wil heersen, de grote gemeenschap, daarbij in oppositie verkerend met soortgelijke partijen. Men belandt dan in een machtsstrijd.
Als men niet bezwijkt voor deze verleiding van de materiële politiek waarin men constant worstelt om de leiding, realiseert men vanzelfsprekend het leiderschap van de persoon die de Volmaakte Politicus van Alle Integriteit is. Met het bereiken van Zijn positie van spirituele politiek, zal dat niet resulteren in een egogevoel van in strijd verkeren, of het gevoel dat men ook maar iets anders moet bereiken dan zijn eigen dienst aan de geestelijke leefgemeenschap. In een materieel gemotiveerd gezelschap moet men zich aanpassen en compromissen sluiten, zijn geest vernauwen. Zo werkt de materiële politiek. Materiële politiek vormt een tweedeklas activiteit in samenhang met de stratificatie van de samenleving in professionele identiteiten. Daarin hebben de intellectuelen, de leraren, de filosofen de leiding, zij zijn de grote koningen van de kennis, want de Persoon van Alle Beschaving wordt gediend in een kenniscultuur. Tweedeklas politici, normaal gesproken gerecruteerd uit het academisch bereik, denken dat ze de leiders zijn om samen te werken met de handelaren, de ondernemers die de werknemers werk verschaffen die van dienst zijn. Maar door hartstocht en goedheid dooreen te laten lopen zijn deze academici niet bepaald geestelijke leiders. Verstoken van verzaking corrumperen ze makkelijk met de middelen, de rijkdom, die verondersteld wordt de associatie van de Persoon van de Samenhang ten dienst te staan. Het is belangrijk in te zien dat het bereiken van de Persoon Die Het Doel Vormt in de zin van het worden van een integraal onderdeel van Zijn politieke spectrum van burgeridentiteiten, niet inhoudt dat men een politicus oude stijl moet worden die een politieke oppositiepartij aanvoert. Dat is denken in de trant van Democratie 1.0 waar enkel een elite de illusie koestert van verheven te zijn boven de rest, en dat is natuurlijk onzin.
In zelfverwerkelijking vernauw je niet je geest, maar verruim je hem en zijn er winnaars noch verliezers, geen leiders. Er is alleen maar een goeroe, een leidende 'koning-filosoof', de Persoon als de Filosoof van Alle Filosofen, die men in zichzelf moet aantreffen in geestelijke vooruitgang. Om zich met Hem in positieve zelfcommunicatie te bevinden in de wijsheid van een duurzame vorm van geluk, is het uiteindelijke doel van de emancipatie met Hem die we filognostisch in negen fasen verdelen - maar daarover later meer. Alleen met Hem vanbinnen zal er een gemeenschap zijn waarin men gelukkig kan worden in zijn zelfverwerkelijking. In Inspiratie 13 bespraken we het spectrum en het perspectief van een betere democratie genaamd 2.0 waarin allen participeren op een volwassen manier om de Persoon van Alle Klassen en Leeftijdsgroepen van Alle Niveaus van Realisatie en Afdelingen van Emancipatie te bereiken. Om zich vrij rond te bewegen in dit filognostische gebouw van uiteindelijk 3456 identiteitsposities verspreid over acht verdiepingen van transcendentie [in de achtvoudige yoga], met negen vleugels van emancipatie, met ieder zestien appartementen van statusoriëntaties die drie kamers bieden van natuurlijke kwaliteiten, is waar het in het spel van het leven, het spel van deze filognostische orde, allemaal om draait.

Bron voor deze Inspiratie:
S.B. Canto 1, Hoofdstuk 15






The Person

De Persoon

Admin edit SideBar

Blix theme adapted by David Gilbert, powered by PmWiki